Wanneer je met koffietijd in Pyhatunturi in Fins Lapland wilt zijn moet je vroeg vertrekken. Om 2 uur ’s nachts rijden we verwachtingsvol stil de straat uit. Wat klinkt alles hard, het autoslot knalt de straat in. Eindelijk op naar de kou, sneeuw, rendieren en het noorderlicht!
Verrassend, het is amper 3,5 uur vliegen. Plus 1 uur tijdverschil. Terwijl ik het gevoel heb naar het einde van de wereld te vliegen. In Kittila dribbel ik blij met mijn nieuwe aquablauwe koffer naar een busje dat ons naar het resort brengt. Ik probeer mijn net verworven kennis van de finse taal uit op de chauffeur bij het uitstappen.Ik: “Hei hei” chauffeur. Hij: “Bye bye” . Hmm, dat ging niet erg goed. Hei is hallo en hei hei is dag. Ei betekent nee. Ja is kyllä. Het lijkt me wel genoeg fins voor dag één.
Prachtig onderkomen, straks beter bekijken. Nu de natuur in. Wat is het hier waanzinnig mooi! Al snel zakken we nagenoeg iedere stap weg in de sneeuw en beseffen dat sneeuwschoenen hier verdraaid handig zijn. Die staan helaas nog in het hotel. We strompelen terug, wat een mooie witte stille wereld. Tijd voor een aperitief. Wat hebben we onverwachts een leuk gesprek met Agnes en Rob uit Groningen! We hebben het over de prijs van de drank die hier in Finland vast aan de hoge kant is. Maar niemand vraagt om de prijs. Soms moet je niet alles willen weten.
Nu douchen en dineren. Fins eten, reuze benieuwd. Morgen beginnen de echte avonturen. Hoop dat ik een paar uur kan slapen. Afgelopen nacht slaap overgeslagen. Hoe doet Bart dat toch? Welterusten zeggen en dan echt slapen! Hij wel!
…
jannekeschrijft.com 