Prachtige walk buiten de gebaande paden

Vroeg aan het ontbijt. Wat je ’s ochtends wilt nuttigen moet je de dag ervoor doorgeven via een formulier. Ik maakte de crusiale fout om aan te kruisen én yohurt, fruit, toost en jam te willlen én een scrambled egg uit een ander vakje. Kiezen of niets. Dat laatste werd niet gezegd maar had zomaar gekund. Ik gaf het ei op. Bart ging voor het Engelse ontbijt en kreeg bonen, spek, worst, champignons én een gebakken ei.

Ik verval in gepeins over dat ei. Ik snap het niet. Maar ik begrijp ook nooit waarom mensen een dubbele cheeseburger met friet en mayonaise bestellen en dan daarbij een cola light. Ik vind het prettige vraagstukken, er hangt niet veel van het antwoord af.

Vandaag gaan we hiken. Heerlijk de hele dag lopen door de prachtige Cotswolds, een uitdagende route. Onderweg komen we langs Snowshill Manor, het huis dat excentriekeling Charles Wade naliet aan de National Trust. Charles (1883-1956) begon op 7-jarige leeftijd al met verzamelen uit angst dat sommige dingen zouden verdwijnen. Dus legde hij een collectie aan van 22.000 eclectische zaken als meubels, schilderijen, spinnewielen, klokken, kinderwagens, Samoeraimaskers, kisten, borden, balletschoenen, etc. Zijn ouders verdienden bergen geld met suikerplantages wat hartstikke fout was maar dat wist Charles vast nog niet. Voortschrijdend inzicht. Natuurlijk bekijken we het huis en de tuin en stappen daarna weer stevig door.

Laat in de middag komen we moe maar voldaan aan bij ons hotel. Nog net tijd voor een snelle douche voor we ons wagen aan de curry. Wat de lange hike niet voor elkaar kreeg, gebeurt nu wel. Het zweet staat op mijn voorhoofd.

Morgen liefst weer een loopdag. Bart slaapt al maar ik zoek, het hele bed bedolven onder streekkaarten, een waanzinnige route uit voor morgen. Ik koop wel een appel en een yoghurtje. Morgen ga ik voor een ei.