Uitgerust worden we wakker en bijna in draf op naar het ontbijt waar we hoge verwachtingen van hebben. Het valt nogal tegen, de liefde zit hier duidelijk in het diner.
De lucht is grijs, het ziet er wat somber uit. Maar wij zijn vrolijk en rijden door naar Jugowice. Een rit van drie uur waar we ook drie uur over doen. Net als je dat niet meer verwacht.
Ik rijd het laatste stuk en ben helemaal blij weer prachtige bergen te zien. Ik rijd aardig door met mijn focus op de bergen. Ik scheur dan ook compleet langs het Hotel Paleis Jugowice waar we verblijven steeds hoger de bergen in op steeds smallere weggetjes. Tot we constateren dat het hotel niet op de bergtop staat en we weer afdalen. Weer beneden scheur ik er nogmaals voorbij tot ik bedenk dat ik het stuk weg moet bekijken dat ligt voor de blikken stem van de navigatie beslist dat de bestemming bereikt is. We zijn er.
Hier is volop zon, het is warm. We zitten in een mooi modern complex met allerlei snufjes. Helaas werken die niet altijd. De deur van de kamer gaat niet open óf niet dicht. Ik vind beide essestentieel voor een deur. Op naar de receptie waar ik in mijn weinige woorden Pools de situatie uitleg. Engels sprekende Polen zijn hier zeldzaam. Frans en Duits spreekt men ook niet. Dat heeft niets met het onderwijs te maken. Het onderwijs staat hier op de vijfde plaats in Europa en op nummer tien van de wereld. Ze hebben het hoogste percentage taalhomogeniteit in Europa, ruim 97% spreekt Pools. Tot voor kort leerden ze verder Russisch op school en pas sinds enkele jaren ook Engels. Helaas die laatste taal nog niet lang genoeg om te kunnen gebruiken. Gelukkig heb ik jaren in een theater gewerkt, ik beeld het meeste uit. Een andere kamer zit er niet in, dat is lastig voor ze. Ik vind een hotelkamer zonder deur lastig. Vandaag komt de electricien voor ons opdraven.
Na ruim een uur op het terras ben ik het zat. Ik ben moe en plakkerig, ik wil in de kamer. De elektricien is het ook zat. We krijgen de oude sleutel van de deur en die werkt. Lekker douchen, omgeving bekijken en eten in het fraaie restaurant. En eerlijk is eerlijk, hier eten we het allerbeste van de hele reis. We zetten een mooie tocht uit voor morgen. De loopschoenen staan klaar.
jannekeschrijft.com 