Héél vroeg in ochtend leggen Bart en ik de koffers in de auto, juist als er een paar slaapdronken kinderen voorbij komen gevolgd door iets wakkere ouders. ‘Je moet echt vroeg weg als je een goed plekkie wilt vinden! Ze zijn duidelijk op weg naar een hopelijk succesvolle verkoop op Koningsdag. Zeker, antwoorden we en tuffen de straat uit op weg naar Hauts-de-France, naar de l’Oise, een stukje Frankrijk wat zijn naam dankt aan de rivier die erdoorheen stroomt.
Het is alweer even geleden dat we op stap gingen, te lang geleden! Dit jaar staan er weer een aantal mooie reizen op het programma en dit is een mooi opwarmertje. Ik wil al jaren naar het kasteel van Chantilly en nu is het eindelijk zover. Ik heb er reuze zin in.
Eerste stop bij Nazareth langs de A14 in België tussen Kortrijk en Gent. Hier drinken we steevast koffie als we deze route nemen. Hoezo vaste patronen? Ik schrik van de prijs van 5,50 euro voor een bescheiden glas munthee. Dat heet inflatie. Gauw vergeten en doorrijden.
We hebben alle tijd om wat leuke dorpjes of stadjes te bekijken, het kasteel van Chantilly staat pas morgen op het programma. In Noyon parkeren we de auto en slenteren we door het slaperige plaatsje waar men zich vooral bezig houdt met het verleden te koesteren. Ik houd ervan, het maakt het leven van nu mooier.
Door naar Compiègne. Wat een leuk stadje! De stad heeft dan ook van alles mee. Ligt minder dan een uur van Parijs, is in het bezit van een schitterend kasteel waar Napoleon ooit woonde, fraaie parken, leuke straatjes met winkeltjes en gezellige terrassen en het grenst aan werkelijk majestueuze bossen. De stad is verder nog verkozen tot meest sportieve stad van Frankrijk. Ga daar maar aanstaan. Zou daarom de vlag van Jeanne d’Arc zo vrolijk wapperen in haar knuist terwijl ze met de andere hand haar zwaard naar de hemel richt. Hier wordt een mens enorm gelukkig van. Misschien werd juist daarom hier ooit de wapenstilstand van 1918 getekend. Zou Poetin ook gevoelig zijn voor deze ambiance?
We maken een flinke wandeling door de omgeving en het stadje zelf. Wat een mooie huizen passeren we! Ze staan in flamboyant gotische stijl gebroederlijk (of zusterlijk ;-)) naast Romaanse gebouwen. Ik wil er ook mooi en flamboyant uitzien en zwicht in een leuk boetiekje voor drie kledingstukken. De eigenaar komt aandraven met nog een outfit waarmee ik in de plaatselijke discotheek vast succes zou hebben gehad als het zou matchen met mijn leeftijd.
‘Leeftijd is maar een getal’, zegt de vrouw achter de kassa. Ik ben 69 en ben zijn moeder en ik werk nog steeds. Goed zo. Dan is ze vast ook niet boos op Macron die de vermetelheid had de pensioenleeftijd naar 64 te halen!
Bekaf arriveren we aan het einde van de dag in Saint-Leu-d’Esserent bij ons hotel. Een half uurtje dutten op bed in onze gezellige hotelkamer doet echter wonderen. We hebben weer de energie om ons op te frissen en huppelen de trap af naar het restaurant van het hotel waar Bart de lekkerste eendenborst ooit eet. Ik geloof hem op zijn woord en moet het helaas doen met de bekende geitenkaas. Frankrijk en vegetariërs zijn nog steeds niet de beste vrienden. Een kniesoor die daar op het.
Morgen gaat het gebeuren. Morgen ga ik eindelijk naar het kasteel van Chantilly! Het leuke van haalbare dromen is dat ze verwezenlijkt kunnen worden. Wat heb ik zin in morgen!
jannekeschrijft.com 