Op een zodiac tussen ijsschotsen en zeehonden

Vrijdag 26 mei 2023

Ik ben akelig vroeg wakker maar het voordeel daarvan is dat je alle tijd hebt om te lummelen en lang en uitgebreid te ontbijten.

Vanmorgen gaan we een tocht per zodiac maken over het gletsermeer Jökulsárlón. Het miezert een beetje maar het is perfect weer voor de tocht. We trekken de enorme pakken aan met de reddingsvesten. Ik weet uit ervaring dat ze nooit mijn maat hebben maar dit pak is wel érg groot en wijd. Maar wel lekker warm en ik hobbel 500 meter als een kruising van kabouter Plop en een sumo worstelaar naar de zodiac en probeer niet te kijken naar het touwtje met de rode knop dat bengelt aan het reddingsvest. Wat is dat toch, als je ervan af moet blijven wil je juist des te meer toch eraan trekken.

De schipper heeft wat moeite met wegkomen. We moeten allemaal even achter zitten om weg te komen en daardoor maakt de boot nogal wat water. Maar dan gaan we! De verloren tijd haalt hij later in door op enkele stukken nagenoeg voluit te gaan. Dat is leuk!

De gletsjers smelten snel. Het meer wordt steeds groter al zal het waarschijnlijk nog wel driehonderd jaar duren voor het helemaal weg zal zijn. We zien regelmatig zeehonden. Sommige steken opeens hun kopje boven water en gluren achterdochtig naar ons. Anderen liggen op een ijsschots en laten merken dat ze niets met mensen hebben. Ik geef ze groot gelijk.

We glijden langs enorme stukken ijs, grillig van vorm en verschillend van kleur. Sneeuwkorrels bevriezen en ontdooien continu en worden door de gletsjers samengeperst tot gletserijs. Het persen gaat door tot het ijs blauw is. Hoe blauwer het ijs, hoe groter de kracht waarmee het werd samengeperst. IJsbergen steken maar 10% boven het water uit, 90 % zit onderwater.                                                                                              Van de gletsjers breken steeds stukken af. Als een brok ijsberg draait is het ijs dat eerder onder water zat fel blauw. Na één dag boven water wordt het door de zuurstof al wit. Sommige schotsen zijn zwart door de lava. De stukken die afbreken gaan door de stroming langzaam richting de open verbinding met zee.

Er is een grote ijsberg waarvan één deel duidelijk overhelt en op het punt staat af te breken. ‘Het kan over drie secondes zijn maar ook drie weken’ aldus de schipper. Net terug van de tocht horen we een enorme doffe dreun alsof er een flatgebouw wordt neergehaald. Het stuk is afgebroken. Waren we nog bij de grote ijsberg in de buurt geweest was het bootje vast enorm gaan steigeren door de golven.

We warmen op met warme chocolademelk en lopen nog een heel stuk langs de branding. Het ziet er allemaal nat, mistig en grijs uit. Tijd voor onze triatlon, fitness, sauna en hot tube.

Voor het eerst zijn we op tijd voor ‘happy hour’. Ik bestel een cocktail met de naam Iskaldur. Nooit van gehoord en het barmeisje blijkbaar ook niet. Er wordt een specialist bijgehaald die Jack Daniel’s, limoncello, honing en ginger schudt alsof zijn leven ervan afhangt. Prima cocktail!

Even later klinkt er in het hotel een waarschuwing. Door stormwind met windsstoten van windkracht 11 wordt de rondweg morgen tot ca. 14:00 uur afgesloten. Als de IJslanders dat doen dan is het alternatief denk ik weggeblazen worden. We wachten maar af. Ik denk aan de tip die ze me zelf gaven. Als het weer je niet bevalt, wacht dan vijf minuten. Dan is het weer anders.