Een late start met tegenwind

Zaterdag 27 mei 2023

Vandaag staat een flinke autorit naar Reykjavic op het programma. De gisteravond aangekondigde storm lijkt mee te vallen, er schijnt zelfs voor het eerst voorzichtig een zonnetje. Dus ontbijten, inpakken en uitchecken. Helaas blijkt de rondweg in verband met hevige windstoten in beide richtingen afgesloten. Om hier weg te komen moet je wel links of rechts over dé weg van IJsland. De voorspelling is dat om 13:00 of 14:00 uur de boel weer wordt vrijgegeven. We mogen onze hotelkamer tot 13:00 uur houden.

Dat is een domper, ons geplande bezoek aan het Fallologisch Museum komt daardoor te vervallen maar het lijkt me nog beroerder als je een vliegtuig moet halen. We zetten de bagage weer terug en gaan sporten en koffie drinken. Om 11:30 uur wordt de weg richting het zuidwesten vrijgegeven en kunnen we ervandoor. We gaan voorzichtig van start maar het is goed te doen. Op sommige plaatsen voel je de wind aan het stuur rukken maar niet meer dan anders. Zonder problemen rijd ik de eerste twee uur waarna Bart het stokje overneemt.

Bart rijdt Reykjavic in. Hij heeft veel meer richtingsgevoel dan ik en heeft bekeken waar het hotel is. Ook nog een plekje vrij voor de auto. We dribbelen met onze koffers vrolijk naar binnen. Blijken we in het verkeerde hotel te zitten. Er zijn maar liefst drie Foss-hotels die vlakbij elkaar zitten. Het helpt ons ego te vernemen dat het regelmatig voorkomt. De vrolijke receptionste belt voor de zekerheid naar het juiste hotel om onze boeking te verifiëren en onze komst aan te kondigen. Vijf minuten later zeilen we het juiste hotel binnen waar een uiterst chagrijnige receptioniste het hele leven uitermate zwaar en lastig vindt. Dat ik een getrouwde naam heb én een meisjesnaam. Dat het oorspronkelijk om één nacht ging maar later is omgezet naar twee nachten. Dat alles al betaald is. Ze wil eerst voor de eerste nacht inchecken. Ik moet mijn voucher voor het hotel laten zien, daarna mijn paspoort, mijn creditcard en zelfs mijn rijbewijs. Het gebruikelijke formulier invullen en ondertekenen dat ik niet in de kamer mag roken. Ik blijf vriendelijk maar overweeg een toverspreuk om de receptionste van het andere hotel op miraculeuze wijze het huidige exemplaar te laten vervangen. Dan begint ze zuchtend de tweede overnachting in te boeken. ‘Creditcard en rijbewijs’ sommeert ze. Ik merk op dat dit verrassend genoeg dezelfde documenten als daarnet zijn. ‘Dit is een nieuwe boeking’. Het leven is voor sommige mensen erg zwaar. De man die achter me staat te wachten moet het doen met ‘wacht u, ik ben bezig’. Iets wat hij mijn inziens al zwijgend deed. Hij opent en sluit zijn mond zonder wat te zeggen.

Met de sleutel van onze kamer (best ouderwets trouwens) in mijn hand, hoor ik de man nog zachtjes zeggen dat hij een boeking had voor twee personen maar alleen is wegens ziekte van de tweede persoon. “Alleen, zegt u! Vier nachten!” Ik maak het handgebaar van succes en ga er snel vandoor. Ik heb mijn limiet van vriendelijk blijven wel bereikt.

We slenteren door heel veel straatjes, bekijken de stad en gaan daarna op zoek naar een leuk restaurant met gezellige personeel. Nog wat straatjes door, één drankje nog en dan naar onze hotelkamer. De chagrijnige receptioniste is afgewisseld door een zwijgzame. Is vast een vorm van teambuilding 🙂

Morgen naar de Blue Lagoon!