Bovenop de berg een topavond (6)

Dinsdag 1 augustus 2023

Ik realiseer me tijdens het ontbijt dat we nu in de oudste republiek ter wereld zitten. De geschiedenis van het kleine San Marino, het bestaat uit slechts 61 km²,  gaat terug tot 301 na Christus. San Marino heeft geen staatsschuld (zelfs een overschot op de begroting), kent geen werkloosheid, de 33.642  inwoners kiezen zelf hun bestuur, ze betalen geen belasting en is een van de rijkste landen ter wereld. De inwoners  lijken mij dan ook heel tevreden met hun leven hier.

San Marino bestaat uit drie bergen, met ieder een toren. De hoofdstad heeft dezelfde naam als de staat, San Marino en ligt bovenop de berg Titano. Daar willen we heen!

Natuurlijk kan je met de auto helemaal naar boven rijden, je kunt ook met de kabelbaan gaan óf gaan lopen. Het is een kuitenbijtertje maar absoluut de moeite waard. De beloning boven is een spectaculair uitzicht over de hele omgeving.

We hebben nog tijd om door de stad te kuieren waar iedere straat verder naar boven kronkelt. Bizar is dat we twee winkels met wapens passeren. Pistolen, buksen, geweren, revolvers, de etalage ligt er vol mee. De misdaad-index staat voor dit landje echter op zeer laag.  Kortgeleden telde de gevangenis hier één gedetineerde (voor huiselijk geweld). Die klaagde wel over eenzaamheid en verveling. De criminaliteit hier gaat vooral over fraude. Voor de rijken is dit land een belastingparadijs.

Om 18:00 uur hebben we een wijn-en spijsproeverij geboekt bij een cantina van lokale wijn en hapjes. Het schijnt dat er ook in San Marino heel goede wijn wordt gemaakt. We laten ons graag verrassen.

We zijn de enige twee die voor de belevenis geboekt hebben. De ontvangst is hartelijk en gaandeweg de proeverij wordt het steeds gezelliger. Het is alsof we bij goede vrienden zitten. Brut, witte wijn, rode, de tafel komt vol glazen. Omdat ik geen vlees eet (er ligt een hele plank vol kaasjes en fruit naast de vleeswaren) staan ze er op om nog twee auberginetaartjes voor me te maken. Het smaakt heerlijk, het recept kan zo naar de Librije. De eigenaresse zegt dat ik te mager ben en maakt ook nog het recept van haar oma, wafels met chocola en kersenlikeur. We praten, lachen en filosoferen. De man vertelt dat als hij in het buitenland is geweest en bij terugkomst zijn berg ziet hij helemaal vol schiet. Begrijp ik helemaal. We verlaten pas na een grote knuffel de zaak. Zoonlief maakt nog een foto. Een mooie herinnering. Voor wie een wijnproeverij wil in San Marino, ga naar deze wijnzaak vlak voor de hoofdpoort op nummer 17.

We lopen de alcohol uit ons lijf, de maan verlicht ons pad. Een mooi besluit van een mooie dag.