Francesco, Nicolaas en beenderen (10)

Zaterdag 5 augustus 2023

Voor de nacht zijn onweersbuien afgegeven. Het is nog droog als ik om twee uur ga slapen. Om vier uur word ik gewekt door het trommelgeluid van stortregen en zie Bart druk bezig onze rondgestrooide bagage van de vloer te halen. De oude sponningen van het raam kunnen het natuurgeweld niet aan en het water sijpelt naar binnen. De vloer is één grote plas water. We gooien alle handdoeken uit de badkamer op de vloer. Het is inmiddels droog, maar weer verder slapen.

Om zeven uur eruit, we willen vroeg ontbijten en op pad. Zonder veel uitleg krijgen we een stapel nieuwe handdoeken. Ze mompelen iets over technische dienst maar ik geloof daar niet echt in. Zij volgens mij ook niet. Terug in de kamer wéér een stortbui. We offeren de helft van de handdoeken op. De rest willen we zelf gebruiken. Wanneer we een half uurtje later fris de kamer verlaten schijnt de zon weer uitbundig en laten we een enorme berg kletsnatte witte handdoeken achter.

We hebben in Bari een Free Walking Tour geboekt bij Francesco. Die neemt ons twee uur mee door de oude én nieuwe stad en vertelt gepassioneerd over de geschiedenis van Bari. Na afloop betaal je wat je ervoor over hebt. Francesco vertelt ontzettend boeiend. We mogen foto’s van Bari van 2000 jaar geleden tot nu in de juiste volgorde zetten en doen dat niet onaardig. Hij neemt ons mee door kleine straatjes waar men orechiette (een regionale pastasoort) maakt en in lange bakken in de straat te drogen legt. We komen langs twee prachtige theaters op slechts 100 meter van elkaar waarvan zwart op wit stond dat er in die straat maar één theater mocht komen te staan. Italianen weten altijd een mouw eraan te passen. Ze zijn ontzettend oplossingsgericht. In de oudste wijk waar de huizen donker en piepklein zijn, er drie generaties boven elkaar wonen (de oudsten of de meest slecht ter been zijnde wonen beneden) en de privacy nul is, kon je tot circa 2003 beter niet lopen. De buurt stond slecht bekend, buitenstaanders hadden er niets te zoeken. Het was er ronduit gevaarlijk. Ze hebben een paar probleemgevallen uit die wijk gehaald, de achterblijvers op het belang én geld van toerisme gewezen en nu is het sinds 2004 een warm, bijna communeachtig deel van de stad waar je als toerist zeer welkom bent. Wij hebben in Nederland ook de nodige probleemwijken. Iets zegt me dat onze regelgeving het niet mogelijk maakt om vergelijkbare oplossingen te bieden. Jammer want het werkt hier wel. In de Kathedraal delen de katholieken en de orthodoxen zelfs dezelfde kerk. De katholieken het bovengedeelte en beneden de orthodoxen. Mooi en inspirerend om te zien.

Na afloop van de geslaagde tour lunchen we met focaccia in het park en struinen daarna nog uren door de schitterende stad. Want dat is Bari zeker. Het is een absolute aanrader!

Tot besluit wil ik nog naar de Sint Nicolaas Basiliek. Nagenoeg iedereen weet dat Sint Nicolaas uit Myra komt maar onbekender is dat zijn beenderen híer in Bari liggen in een basiliek speciaal daarvoor gebouwd. Sint Nicolaas zelf is in zijn hele leven nooit in Bari geweest. Hij leefde in Myra en stierf daar ook. Hij werd vereerd en heilig verklaard. Het verhaal hier gaat dat men vreesde dat de islamieten de beenderen zouden vernietigen. Stoere zeerovers uit Bari kaapten de beenderen en brachten ze naar deze stad waar ze in een speciaal daarvoor gebouwde basiliek kwamen te liggen. Ze hadden in Bari inkomsten nodig en wisten dat er geld binnen zou komen door pelgrims. Dan had je wél een heilige nodig om te aanbidden. Sint Nicolaas was de perfecte oplossing. Ieder jaar weer, op 8 mei is het hier groot feest. Vanaf de kade tot in de kerk vieren ze met een spectaculaire processie de komst van zijn beenderen.

Eind van de dag komen we moe en voldaan terug in ons hotel. Een heerlijk diner, waarin de orechiette natuurlijk niet mag ontbreken, is een mooie afsluiting van een prachtige dag. Morgen rijden we weer verder op onze reis naar het zuiden.