Op een hemelbed bij het zwembad (19)

Maandag 14 augustus 2023

Ik verlaat met tegenzin ons hotel Masseria Li Foggi. Hier nog een extra dag doorbrengen zou bepaald geen straf zijn. Maar inoltrare, we gaan verder richting Fasano en willen op de route erheen nog twee plaatsjes aandoen.

Onderweg word ik af en toe wat verdrietig bij de aanblik van zwarte geraamtes van olijfbomen. Er heerst dit jaar in Italië een nare bacterie die feest viert in de soms eeuwenoude olijfbomen. Een orgie is een beter woord ervoor, al twintig miljoen olijfbomen zijn vernietigd. Het is de xylella bacterie en die houdt van warmte. En warm, dat is het hier. Maar ik bedenk dat de olijfboom héél sterk is en vaak honderden jaren leeft, soms wel duizend. Die gaan dit gewoon redden.

Ik zie thuis, in mijn woonomgeving veel olijfbomen worden geplant. Zou men zich realiseren dat de boom het huis en vele generaties na de nijverige planter gaat overleven?

De eerste stop is bij Locorotondo, een prachtig plaatsje met spierwitte huisjes. Hier geen truli maar cummerse. Dat zijn smalle rechthoekige huisjes.

Eerlijk gezegd worden we een beetje moe van de hoeveelheid plaatsen die we de laatste tijd bezocht hebben. Plaatsen waar je graag het nodige wilt zien. Het leuke van Locorotondo en het volgende plaatsje Cisternino is dat er juist géén dingen zijn om te bekijken. Hier kan je heerlijk ronddwalen door smalle autovrije straatjes. Alles is hier wit, de stenen van zowel de huizen als die van de straten. Wanneer je in een winkelstraat een willekeurig zijstraatje inslaat is het het mooist. Het is er stil, de geluiden zijn direct verstomd en waar je ook kijkt, overal staan potten met planten. Op ieder hoekje, op de traptredes en in hangbakken aan sfeervolle balkonnetjes. Mooier kan niet.

Het is maandag en dat is wasdag. De schone was hangt te drogen en het hele dorp kan zien wie er een nieuwe onderbroek heeft of nooit de gordijntjes wast. De planten krijgen water en liefde, ze gedijen er goed op.

Het is warm, we rijden door naar Fasano naar ons verblijf voor de komende nachten. Verrassend is dat Masseriola Antiche Fogge midden in de stad ligt, op loopafstand van het oude centrum. De Maseriola ziet er prachtig uit. De kamers liggen om het zwembad waar allerlei sfeervolle en confortabele zitjes zijn gecreëerd. Werkelijk prachtig.

We hebben trek en zoeken een plekje in een gezellig straatje bomvol gedekte tafeltjes. We voeren met handen en voeten een gesprek met een Italiaans echtpaar die moesten lachen om mijn manier van bestellen. Ik wijs namelijk gewoon op andere borden aan wat ik wil eten. Prima methode.

Dan springt er uit het niets een enorm groot eng insect op Barts been. Die slaat het beest in paniek weg en het dier springt naar een andere tafel waar een vrouw hard gaat gillen. Het beest springt, waarschijnlijk helemaal confuus van alle commotie van links naar rechts tussen en over de tafeltjes. Het gillen neemt in volume behoorlijk toe. Als ik nog twijfel tussen meegillen of een heldenrol vervullen is daar een ober die het dier met een ferme trap laat hemelen. Ik hoor ze mompelen over een grote cavaletta, grasshopper maar niemand weet het. Maar hoe groot en vies en eng ook, nu is die morsdood en opgeveegd. We peuzelen allemal rustig verder.

Om de maaltijd wat te laten zakken (de wijn zit al in mijn kuiten) lopen we nogmaals door het oude centrum van Fasano. Het is niet heel groot. Het is mooi maar komt niet in mijn rankinglijst van mooie plaatsen. Prima toch, dan kunnen we extra van onze luxe accommodatie gaan genieten.