Woensdag 16 augustus 2023
Italianen maken heel lekkere wijn. Daarom willen we graag wat flessen mee naar huis nemen. Italië is koploper in de productie van biologische wijnen wereldwijd, dus volop keuze!
We gaan deze ochtend naar een wijnboerderij waar je de wijn eerst mag proeven. Dat is wel zo fijn. We rijden het hek van de Masseriola uit om rechtsaf te slaan als ik links een grote markt zie. Op de rem. Auto terugzetten en even over de markt struinen. Ik houd van de sfeer op een markt, van het informele ervan. De prijzen liggen hier beduidend lager dan in Nederland. Helaas zit onze auto propvol en daar moet nog wijn bij.
We kopen drie T-shirts voor Bart zodat hij er weer fris bijloopt. Ik moet heel wat kraampjes af voor ik een linnen broek scoor die enigzins past. Beetje wijd is nonchalant, veels te wijd staat zielig. De marktkoopman adviseert me meer te eten maar vindt mijn ogen prachtig. Mooi zo. Dan kunnen we nu door naar de wijn.
Bij de wijnboerderij gaan we eerst proeven. We drinken het liefst rode wijn maar vinden de witte wijn hier verrassend lekker. Nemen we die toch ook mee! Ik voel de wijn al na enkele slokjes naar mijn benen zakken. Rode wijn naar mijn linker en de witte wijn naar mijn rechterbeen.
Bart is helemaal blij met de flessen die meegaan naar huis. Nu maar hopen dat ze thuis net zo lekker smaken.
Het is 30° en we willen plonzen. Ooit liepen we door Spanje en hoorden we een kibbelend stel in de tent naast ons het over plonzen hebben in het zwembad. Voor de grap gingen we dat woord ook gebruiken maar inmiddels is een plonsje doen onze vaste uitdrukking geworden. Waarom vonden we dat vroeger toch zo’n raar woord?
Bart vindt het jammer dat we niet in de kleine wijnzaak in Falsano zijn geweest waar we wel heel vaak langs zijn gelopen. Niks jammer, we gaan er gewoon nu heen. In de wijnwinkel helpt de hele familie mee. Pa, ma, dochter en opa zit in een leunstoel toe te kijken. Huisvriend zit er ook en met veel hulp, aanwijzingen en totaal onverstaanbare uitleg zoeken we een aantal flessen uit.
Nu is het klaar met wijn kopen. De auto zakt straks door zijn hoeven, de tent en toebehoren ligt er ook nog in en die willen we op de terugreis weer gebruiken. Want het eind van de luxe accommodaties is in zicht.
De magen knorren en we belanden bij een gezellig restaurant waar we heerlijk eten. Want naast lekkere wijn maken kunnen Italianen ook goed koken. Voor me zitten drie vrouwen aan een tafel. Verbeeld ik me dat of hoor ik echt Nederlands praten met een Limburgse tongval?
De stemming zit er bij de drie vrouwen zichtbaar niet in. Ze ogen moe en ik vraag me af wat hen bindt. Er is een blondine, een met zwart haar en een met peper en zoutkleur. Blond doet haar best en onderneemt dappere pogingen een gesprek te voeren. Peper en zout antwoord kort. Zwart doet niet eens de moeite. Blond krijgt telefoon. Ik zie een video-call van haar man, zoontje en dochterje. Ik voel haar zich afvragen wat ze hier doet en waarom ze niet thuis zit bij haar gezin. Zwart kijkt geïrriteerd, peper en zout ongeïnteresseerd. Blond sluit het gesprek af en doet wederom dapper een poging tot een gesprek. Zwart praat alleen tegen peper en zout. Wat brengt deze vrouwen samen? Zijn het collegae?
Mijn fantasie komt op gang. Het zijn vast medewerkers van een reisorganisatie die de locaties verkennen en hebben al ontelbare keren op een terras gezeten om te beoordelen waar ze de clientèle het best heen kunnen sturen. Voor hen is de lol er wel af.
Wij staan op en als Bart naar binnen loopt om af te rekenen, kan ik het niet laten een praatje aan te knopen. De dames komen inderdaad uit Limburg maar het zijn vriendinnen en samen op vakantie. Zwart geeft aan dat peper en zout en zij al langer vriendinnen zijn en dat Blond er later bijkwam. Een totaal onnodige toevoeging. Dit is hun eerste reisje samen en vrijdag gaan ze weer naar huis. Dat vinden ze vast niet erg. Ze zijn in Bari geweest maar vonden de stad geen succes. Alberobello ging nog wel maar Fasano is ook niet zo’n succes. Volgens mij is dit hele reisje geen succes en ik laat ze graag achter om zwijgend hun maaltijd voort te zetten.
Ik kan het niet laten om me even voor te stellen hoe het eruit zou zien als ik daar met vriendinnen had gezeten. Bart grinnikt en zegt dat het hele restaurant dan mee had kunnen genieten. Prima toch? Veel lachen zorgt ervoor dat de rimpels op de juiste plaats komen. Dus laat je lever maar schudden!
jannekeschrijft.com 