Het weer is aan het veranderen. De temperatuur is nog steeds heerlijk maar de lucht gaat van stralend blauw naar een Hollandse lucht. En dat is niet goed. Maar we kunnen heerlijk buiten ontbijten met verse broodjes van de bakker. Z’on ontbijt dat heel lang duurt en waar je anders de tijd niet voor hebt.
Maar nu gaan we voortmaken. We willen het oude centrum bekijken en daarna over de Arenal Promenade lopen. We zijn er zo en we lopen alle straatjes door. Heel erg groot is het niet maar wel charmant. Het is leuk om naar de tegeltjes onder de balkonnetjes te kijken. Ze betegelen hier de balkonnetjes en vooral de onderkant. Wat een hoop verschillende motieven! Ik verrek bijna mijn nek van het naar boven turen. Vroeger gaf het aan hoe rijk je was maar momenteel is het meer een kwestie van het allermooiste patroontje kiezen.
De zon schijnt weer uitbundig. We lopen naar het dorpspleintje en zien dat er bij de kerk net een bruiloft is. Dat is leuk! Een bruiloft wordt hier groots gevierd. Vaak ziet men op zo’n feest de zon onder gaan én weer opkomen. De genodigden hebben zich prachtig uitgedost in lange jurken en rokkostuums. De ene japon is nog fraaier en kleurrijker dan de andere. Er komen geweldige hoeden voorbij, die je wel op moet durven zetten maar hier met aangeboren flair worden gedragen. Vóór het bruidspaar uit lopen drie kindertjes die gewoon te schattig zijn. Het si, yo quiero, is een ontroerend moment tussen een prachtig jong stel. Ik wens ze alle goeds. Ze stappen in een mooie open auto met een enorm bloemstuk en rijden rondjes door het centrum. Ik schrik me wild van het vuurwerk dat opeens losbarst.
We lopen een brocante/antiquair binnen en zien twee ovale schilderijen die prachtig zijn maar waarvan bij een de lijst wat beschadigd is. De prijs is 160 euro voor beide werkjes. Ik vraag de eigenaar vriendelijk of ik er ook één mag kopen. Ik vind juist het schilderij met de beschadigde lijst het mooiste. Tachtig euro snauwt hij. Ik zeg hem dat de lijst wel beschadigd is. Hij blaft me toe: ‘eighty euro’s, it stays eighty euro’s, okay!? You hear me, eighty euro’s, okay!’ Niets okay! Zo wil ik niet afgeblaft worden. Ik antwoord dan ook koeltjes dat het niet okay is en het schilderij bij hem blijft. I hope you understand me, it stays here, okay?, Ik loop met een grijns de winkel uit. Altijd je grenzen bepalen.
Tijd om lekker te lopen langs het strand. We lopen en lopen en af en toe strijken we neer op een terras om wat te drinken. Daarna lopen we weer door. De dag vliegt voorbij. Bij het huis van onze vrienden doen we wat spelletjes en eigenlijk heeft niemand zin om nog uit eten te gaan. Wíj duiken in de auto op zoek naar wat er nog aan eten is en Bea duikt in haar provisiekast. Er staat even later een gevarieerde hoeveelheid eten op tafel. Kaas, worst, desserts, chip, chocolade, nootjes en koekjes. Het smaakt ons prima en we spelen nog door tot de dag allang voorbij is.
jannekeschrijft.com 