Om vijf uur lukt slapen echt niet meer, ik ga er maar vast uit. Vandaag moeten we sowieso vroeg opstaan want we gaan een toertocht rijden over restanten van de Via Appia.
Het giet van de regen. Het zij zo, het is niet koud en bezweet met modderspatten en een helm op maak je toch geen verpletterende indruk.
We krijgen E-mountainbikes en ik let goed op bij de instructies. Echt handig ben ik niet met dit soort dingen en ik wil graag stoer Rome uit zoeven. Het blijkt helemaal niet moeilijk te zijn. De regen wordt beduidend minder en al raken we die niet de hele dag kwijt, het is toch prima weer. Steden en hitte gaan nooit heel goed samen.
De aanleg van de Via Appia begon in 312 voor Christus en hij liep vanaf het Forum Romanum helemaal tot Brundisi. Nu begint hij bij de Porta San Sebastiano, een poort gebouwd om op plechtige manier de stad binnen te komen. Deels ook praktisch omdat er waterleidingen over liepen maar je moest vooral onder de indruk zijn. Ik ben het nog.
Het was een belangrijke weg voor de ver-en aanvoer van het leger en voor de handel. Ze noemden de weg naar de bedenker ervan, Appius Claudius Caecus. Bij de naam Appie heb ik andere associaties.
We fietsen, ondanks veel trieste verhalen (een mens kan niet de hele dag in het verleden blijven hangen) uit de geschiedenis, vrolijk langs restanten van praalgraven die langs de weg staan. Of mausolea of tempelgraven of hoe je ze ook wilt noemen. Binnen de stadsmuren mocht niemand begraven worden, buiten de stad groeven ze catacomben, soms wel vier of vijf gangen diep. Het was lavagrond dus het schepte lekker. Boven een kist moet minimaal 65 cm zand om een nare geur tegen te gaan. Zelfs ná de dood telde je geld, want hoe dichter je bij Rome kwam hoe duurder de plaatsen.
Moet je je voorstellen hoe Spartacus, een gladiator, zijn leger van ontsnapte slaven in 73-71 voor Christus over de Via Appia voerde tijdens de slavenopstand. Hij verloor uiteindelijk en 6000 slaven werden opgehangen en gekruisigd langs deze weg. Ze lieten de lichamen jarenlang hangen. Dat lijkt me zeer afschrikwekkend.
We fietsen door het prachtige Appis Antica Park om vervolgens via de stad terug te keren naar de fietsenverhuur. De tocht duurt ruim vier uur maar de tijd vliegt voorbij. Wat een heerlijke fietstocht.
De middag is ook al zo om, een lunch, een diner met fijne muziek, even rust nemen en weer door. We hebben een paranormale avondwandeling geboekt. De spookverhalen uit de stad gaan over gifmengsters, executies van kwaadwillige of pechhebbende figuren uit het verleden. De gids laat huizen zien waar het spookt en waar ze B&B’s van gemaakt hebben. Als niemand in een huis wilt wonen kan je er blijkbaar altijd nog toeristen instoppen. Er hangen in de straten van Rome ca. 500 afbeeldingen van Maria om ons te beschermen en ik begrijp steeds meer de noodzaak hiervan. Op hoeken van straatjes zie je regelmatig een Maria afbeelding en ze lijkt je sterkte te wensen met het betreden ervan.
Het meest bizar en luguber vind ik het kerkje Chiesa di Santa Maria del Orazione e morte. Hier verzamelden ze lijken van mensen die verdronken waren in de Tiber, of gevonden werden. Allemaal lijken die geen waardige begrafenis konden krijgen. Ze begroeven er in de loop der jaren 8000 lichamen in een ondergrondse crypte. Als het water van de rivier erg hoog kwam dobberden de botten door de straat. In de kerk hebben ze allerlei delen van skeletten verwerkt in kroonluchters, sculpturen enzovoorts. Ik krijg de kriebels van die plaats en ben blij dat we verder lopen. Na nog wat verhalen over spoken en executies zit de toer erop. Goed zo, griezelen is alleen leuk als het niet te lang duurt.
We moeten nog een dik half uur terug lopen en zijn bij terugkomst best moe. Maar wat was het weer een mooie dag! Nu slapen en niet dromen over die gekke kerk met botten. In een tijd dat iedereen over werkelijk alles valt, mag je blijkbaar wel knutselen met mensenbotten en schedels. Rare mensen die Romeinen.
jannekeschrijft.com 
leuk om te lezen weer! Ria
LikeGeliked door 1 persoon