Tenten van Decathlon (7)

Mijn excuus, het weerbericht klopt wel, om vijf uur begint het te regenen. Klokslag acht is het droog en om 9:30 uur rijden we met ons tijdelijke onderkomen weg uit Pleudihen-sur-Rance. Ik wil Sebastiaan nog op de foto zetten maar die laat zich niet zien. Vast nukkig omdat ik vertrek.

We rijden eerst naar Dinan en lopen het ene na het andere straatje  door. Het stadje is niet heel groot met ca.15.000 inwoners maar je waant je wel even terug in de Middeleeuwen met al die oude vakwerkhuizen. Vroeger werkten er leerlooiers en wevers, nu huisvesten ze kleine schattige winkeltjes.

We lopen de basiliek Saint Saveur in uit de 12e eeuw maar ik mis daar een bepaald gevoel dat je anders hebt in dergelijke bouwwerken. Wat ik mis weet ik niet. Later lees ik dat hij nooit afgebouwd is, dat zal het zijn!

Na het eten van een crêpe (onvermijdelijk in deze regio) door naar Lannion, onze volgende stek. Hiervandaan kunnen we een waanzinnig mooi deel van de GR 34 gaan lopen. Op de kleine camping worden we vriendelijk ontvangen en krijgen een mooi plaatsje, nummer 37. Vast een teken, de eerste jaren van mijn leven woonde ik op nummer 37 en ik was daar heel gelukkig.

De paal met stroom blijkt op ons mooie plekje defect. We mogen naar plek nummer 8 maar dat is een winderige sombere camperplek. Bart vraagt een splitter maar die zijn op. ‘Geef me vijf minuten’ prevel ik. Ik loer om me heen. Aha, als overbuurman nr. 33  stroom uit het pad aan de andere kant van hem afneemt kunnen wij met verlengsnoer bij zíjn stroompunt. ‘Wilt u dat regelen en komen melden als het lukt? Ik maak in mijn hoofd vast prachtige Franse volzinnen om het uit te leggen en hun medewerking te vragen. Blijken het Nederlanders te zijn en is het in twee minuten geregeld.

De rest van de dag zitten we met kaarten om ons heen routes te bedenken. Op dit stuk van de GR 34 heb ik me het meest verheugd. Morgen gaan we het beleven.

We zijn moe en ik probeer te slapen. Rechts van me ligt een vrouw die een naar hoestje heeft. Links van ons staat exact dezelfde tent als die wij hebben. Dat vond ik vanmiddag grappig maar nu hoop ik dat als de eigenaren ervan vannacht terugkomen ze wel de juiste tent ingaan.

Om 00:45 hoor ik ze zachtjes aankomen. Ik hoor hoe ze heel voorzichtig de rits van hun eigen tent openen, ze fluisteren wat tegen elkaar en dan klinkt een enorm kabaal omdat ze hun pannenset omver lopen. ‘Merde’ hoor ik. Onze nieuwe buren zijn dus Fransen.