Ladder op en af maar niet ladderzat (21)

Ik word wakker door een berichtje van mijn kleindochter. Ze stuurt voor de zekerheid altijd nog 8 berichtjes erachteraan, met de vraag of ik wakker ben, dat ik moet reageren en zes keer een uitroepteken in zes appjes zodat ik het wel hoor. Ik ben nu wakker.

We gaan vandaag de laddertjeswandeling bij Rochehaut lopen, die tocht is de reden dat we deze camping boekten. De route start op slechts vijf kilometer hier vandaan en staat al jaren op mijn verlanglijstje. Met dat gekke lijf dat steeds stijver wordt wil ik deze tocht niet uitstellen. De tocht heet eigenlijk les échelles de Rochehaut maar niemand noemt hem zo. Het pad bestaat al heel lang als ontsnappingsroute naar schuilplaatsen tussen de rotsen. De inwoners van Rochehaut gebruikten de ladders om zich voor de Nazi’s te kunnen verstoppen. Na de oorlog werd het een onderdeel van lange afstandswandelingen zoals de GR16. Tien jaar geleden werd de route gedeeltelijk gesloten omdat het te gevaarlijk was en er zelfs twee dodelijke slachtoffers vielen maar na flinke investeringen in 2015 is het gelukkig weer toegankelijk.

De tocht is circa zeven kilometer en start bij de kerk, in het dorp. We lopen natuurlijk eerst het kerkje binnen om naar de fresco’s op het gewelf te kijken. Het is een fantastisch mooi kerkje en het plafond past er prima bij. Dappere pastoor!

Nu op naar de route. De markeringen zijn rode rechthoeken met nummer 43 erop.

Het pad begint eenvoudig tot je bij een waarschuwingsbord komt waarop staat dat de route gevaarlijk is en niet geschikt voor gevoelige personen. Je moet niet bang zijn, geen hoogtevrees hebben en boven de twaalf jaar zijn. Ik vraag Bart hoe hij in zijn emotie zit. Bart heeft geen hoogtevrees, een goede conditie en is niet bang. Goed zo!

We klauteren over boomwortels naar boven en weer naar beneden. Zonder wortels is lastiger, dan kan je glijden. We klimmen over rotsen om helemaal boven te komen én om weer naar beneden te komen. Er  zijn op een aantal punten metalen trapleuningen geplaatst en vier keer een metalen laddertje. De begroeiing wordt dichter en de uitzichten alsmaar mooier. Je kunt de route heel goed met af en toe een korte rust binnen de drie uur lopen. Gevaarlijk vind ik hem niet maar begrijp de waarschuwingen goed, zeker bij nat weer. De rotsen zijn dan spekglad.

Veels te snel zijn we weer terug in het dorp maar wel blij dat ik hem gelopen heb.

Terug op de camping hebben we aan beide kanten nieuwe buren. Bizar genoeg heet de buurman aan de rechterkant óók Bart en is op dezelfde dag geboren als mijn Bart, nl. 26 juli. Zijn achternaam scheelt maar een paar letters. Zou ik met de vrouw óók overeenkomsten hebben? Dan zou het eng worden. Dat is het niet, zij is van 24 februari en ik 24 augustus.

Aan de linkerkant zet een leuk koppel hun nieuwe tent op. Het is de tent waar Bart en ik steeds meer naar neigen te kopen. Ruimer en makkelijk op te zetten. We hebben een leuk gesprek en de tent ziet er geweldig uit.

Wel zijn ze nog uren bezig met de inrichting ervan. Er komt een koelkast, kookplaat voor binnen, kastjes voor allerlei zaken, rekjes en ik weet niet of de garderobekast nu een grapje was of niet. 

Ik ga zwemmen in de rivier. Het is leuk om een stukje verder te lopen, het water in te gaan en je laten meevoeren door de stroming terug naar waar je tent staat.

Alles aan deze camping is geweldig behalve de afstand naar het sanitair. Als ik dat zou omrekenen naar bij ons huis zou ik bij Albert Heijn naar de toilet moeten. De douches en toiletten zijn ook vies en de waterstraal van de douche is zo hard dat het gewoon pijn doet. Dat is allemaal fijn want dan ben ik blij als ik weer thuis ben. Daar is de toilet héél dichtbij en kan ik er gewoon op zitten en dat is soms best fijn.

Wanneer wij zitten te eten horen we bij onze nieuwe linkerburen continu de vraag: ‘Weet jij waar dat staat? Waarschijnlijk is alles zo goed opgeborgen dat ze het niet meer kunnen terugvinden.

Morgenochtend breken we de tent af. Ze geven helaas al vroeg flink wat regen af. Misschien valt het wel mee, ik blijf de eeuwige optimist!