Geen hoogtepunt dit keer (5)

Wat heb ik zin in vandaag! We verlaten Boaventura en gaan naar hotel Encumeada, dat midden op het eiland op 1000 meter hoogte ligt. We rijden mee met de man die voor het bagagevervoer zorgt en hij zet ons af op de Boca Encumeada. Boca betekent bergpas. We willen vanaf deze plek een spectaculaire tocht lopen over de hoogste bergtoppen hier in Madeira. Eerst over een bergtop van 1100 meter hoog. Daarna de Pico do Jorge en Pico das Torrinhas, die liggen al boven de 1500 meter en als het te doen is gaan we door naar de hoogste top van het eiland, de Pico do Ruivo, op 1862 meter. Bij mist, regen of harde wind kan je hier niet lopen maar het is vandaag prima loopweer. Deze route noemen ze ook wel Stairway to Heaven. Er zijn vanaf de Boca Encumeada ook nog andere mooie tochten te maken.

Op de bergpas, waar het nog erg fris is, stappen we uit en vertrekken opgewekt richting Folhadel maar al snel staan daar waarschuwingen dat de route afgesloten is.

Afgelopen weken waren er heftige bosbranden op Madeira en is er maar liefst 5000 hectare natuurgebied verwoest. De brand begon in Serra d’Agna en werd veroorzaakt door een vuurpijl, afgeschoten op een privéfeest. Met de hoge temperaturen hier en de droge vegetatie was dat wel een heel dom idee. Ze hebben gelukkig de brand onder controle gekregen. De branden waren in de natuurgebieden, de toeristische hotspots aan de kust waren niet in gevaar. Op Corsica hebben we van dichtbij bosbranden meegemaakt, een ontzettend angstaanjagend en verwoestend fenomeen. Daar blusten ze met zeewater maar hier willen ze de vegetatie beschermen en gebruiken ze zoet water.

Veel wandelroutes zijn een paar weken door de branden afgesloten geweest, dat wisten we. Ons hotel voor komende nacht is pas vorige week weer vrijgegeven nadat het eerder uit voorzorg wegens  brandgevaar gesloten was. De branden kwamen akelig dichtbij. Vanuit de hotelkamers zie je de zwart verbrandde stukken grond en vlak daarnaast, waar de brand niet kwam, de door de hitte verschroeide vegetatie.

Maar omdat het hotel weer open is én ik geen berichten heb gezien van afsluitingen én de lokale chauffeur ons vrolijk op de pas afzette ben ik erg teleurgesteld als we na een kort stukje route geconfronteerd worden met de waarschuwingsborden dat de route niet veilig is en afgesloten. Uiteraard gaan we niet verder. Ik begrijp de mensen niet die niet alleen zichzelf maar ook de reddingswerkers in gevaar brengen door de borden en het afzetlint te negeren. De boete die je krijgt als je je op een afgesloten route bevindt bedraagt 5000 euro per persoon. Prima!

We keren om en gaan, toch wel erg teleurgesteld dat de tocht waarop we ons deze vakantie het meest verheugden niet doorgaat en besluiten een andere route te gaan doen. Er is nog een heel gave met veel tunnels waarvan een tunnel zelfs een lengte heeft van 500 meter en waarin je regelmatig moet bukken. We hebben onze lampen bij ons. Al snel blijkt deze route óók afgesloten te zijn, net als route drie die we hierna proberen.

Uiteindelijk resteert er nog één route die begint in een bos en die het eerste uur enorm sterk daalt. We lopen dit stuk met het stel waarmee we de taxi deelden. Zij zijn net als wij steeds op de afzettingen gestuit. Het zijn heel gezellige mensen. De man loopt voorop en aangezien hij bijna twee meter lang is stapt hij moeiteloos over de omgevallen boomstammen op de route. Daar waar hij er overheen stapt, kruipt zijn vrouw eronderdoor. Na meer dan een uur flink dalen besluiten zij terug te lopen en naar het hotel te gaan. Wij gaan wij nog even door. Het pad komt volgens de navigatie uit op een weg en daar zoeken we dan een route naar het hotel.

Al snel zijn we bij de weg. De laatste meters zijn verdraaid lastig afdalen omdat het pad  een aantal meters hoog boven de grond abrupt eindigt. Even later staan we toch keurig op de weg met dank aan een omgewaaide boomstam. We stippelen een route uit die na het eerste stuk dat we over de weg moeten toch nog verrassend mooi is.

We zijn niet alleen teleurgesteld dat er streep is getrokken door onze wandelplannen, het hotel valt óók nog tegen! Ik ben blij dat we morgenochtend direct weer verder gaan en hier niet nog een nacht blijven. In het hotel staat zowel binnen als buiten geen enkele makkelijke stoel en er staan overal emmers. Die staan daar omdat het hotel zo lek is als een mandje. De emmers vullen zich langzaam door de buien die deze avond vallen. Het geweldige uitzicht hier op de bergen maakt wel veel goed en we hebben een reuze gezellige avond.

Morgen laten we ons aan de kust afzetten en gaan we de kustlijn volgen tot in Funchal, de hoofdstad van Madeira. Volgens de weersite is het daar nu prachtig weer en dat lijkt me heerlijk. In Nederland is de herfst immers al begonnen.