Venkel en Funchal 6)

Het regent wanneer we vertrekken uit Hotel Encumeada. We laten ons afzetten aan de kust waar de zon uitbundig schijnt en vertrekken vrolijk naar ons eerste doel op weg naar Funchal, namelijk het vissersdorpje Câmara de Logo’s. In dit plaatsje werd op 5 januari 1950 de nu legendarische foto gemaakt van Winston Churchill die in de baai van Câmara zat te schilderen. Churchill was destijds aan rust toe en maakte hier het schilderij dat nu Winston Churchill Vieuwpoint heet. Verschillende winkels hier noemden zich naar de Engelse staatsman, er is zelfs een hotel met zijn naam én er staat een standbeeld van hem.

Het is een schattig dorpje, de hoofdstraten zijn helemaal versierd met  thema’s van de zee. Het dorpje staat ook bekend om zijn poncha’s. Poncha is een van de meest traditionele drankjes uit Madeira en wordt gemaakt van honing, rum en citroensap. Soms aangevuld met ijsklontjes en/of sinaasappelsap en passievrucht. Het smaakt mij prima! Er zijn hier barretjes in overvloed die allemaal dit drankje aanbieden.

We vervolgen onze weg via een trap een muur op. Bootjes dobberen vrolijk in de baaien onder een strakblauwe lucht. Het voetpad langs de zee voert ons door een tunnel van 300 meter lengte. In het midden is er een opening gemaakt waardoor je de zee woest tegen de tunnel ziet slaan. Ik maak foto’s en door het licht van de camera lijkt het alsof er lichtgevende schimmen rondlopen. Best spookachtig.

Ik ontdek een groot beeld van een man, turend over de zee. Wat leuk, het is Zarco, de ontdekker van dit eiland. Ik heb inmiddels zoveel over hem gelezen dat hij een oude bekende lijkt. ‘Wie is die man in vredesnaam’, klinkt het achter me. Ik draai me om en zie een vriendelijk ouder echtpaar staan. Ik glimlach en vertel ze over Zarco en op verzoek nog wat andere leuke wetenswaardigheden. Ik besluit met de naam van de stad Funchal. Toen Zarco op deze plek arriveerde stond het hier in deze baai vol met venkel. In het Portugees is het woord voor venkel funcho. En dat werd Funchal.  Er zijn inmiddels nog een paar mensen bij komen staan. ‘Wat kunt u dat leuk vertellen! Geeft u ook rondleidingen hier? Ik antwoord ontkennend: ‘Nee hoor, ik slaap slecht dus heb ik alle tijd om te lezen.’ ‘ Maar u vertelt het zo leuk! Heel erg bedankt daarvoor.’ Ik huppel bijna verder na eerst Zarco een klopje te hebben gegeven. ‘ Dat hebben we goed gedaan hè Zarci? Ik mag hem Zarci noemen.

We arriveren bij ons hotel, het is het Mimosa Studio Hotel. Onze kamer moet nog worden gepoetst dus wij lopen Funchal verder in. Er is hier zoveel te zien en te doen. We lopen eindeloos lang, ik geef de toch wat arrogante Ronaldo ‘een hand’ , we bewonderen een exacte replica van de Santa Maria, het schip waarmee Christoffel Columbus Amerika ontdekte en maak plannen voor de komende dagen. We kunnen hier zoveel geweldige dingen zien én beleven dat het lastig kiezen zal zijn. Gelukkig hebben we nog een aantal dagen hier. Vanavond eten we in het hoogst gelegen gedeelte van het hotel, bij het zwembad met de bar. Er is een buffet met folkloristische zang en dans en het is ontzettend leuk om te zien. Twee mannen uit de groep zijn zo enthousiast dat ze boven alles en iedereen uit klinken. Ik heb geen idee waar de liedjes over gaan maar vrolijk zijn ze wel. We dalen dan ook moe maar opgewekt af naar ons lager gelegen deel van het enorme hotel.