Valetta, de kleinste hoofdstad van Europa (1)

Op naar Malta, het prachtige eiland in de Middellandse Zee tussen Sicilië en Afrika! We vliegen vanaf Brussel, Schiphol vliegt minder frequent naar Malta en Brussel heeft juist het aantal vluchten erheen verhoogd. Het scheelt mooi € 75,00 parkeerkosten.

Helaas moet ik mijn flesje water weggooien. ‘Mag ik het houden voor mijn medicatie?’  ‘Ahh, non, non, maar leegt u het maar dan kunt u het straks hervullen.’ Dat is meedenken.

Bart leegt behulpzaam het flesje voor me en trekt de dop stuk. Dan maar een nieuw flesje kopen. Wat, 3,60 voor zo’n piepklein flesje water? Ik passeerde net een automaat waar je leuke hervulbare flesjes kon kopen voor € 5,00. Dat doe ik liever, we lopen terug, het is even zoeken. De automaat is stuk. Na enig speurwerk vinden we de andere automaat met hervulbare flesjes maar die heeft enkel flessen van een bepaald merk. Een lelijk merk wat € 30,00 kost. Ik ga dan toch liever voor het gewone flesje water. Terug naar de winkel. Het water is uitverkocht. ‘Appelsap, geeft u me alstublieft appelsap!’ Dat is € 5,00.  Heb ik toch mooi voor slechts € 1,40 de tijd tot het boarden weten te doden.

We vliegen in iets minder dan drie uur naar Valetta en het hele vliegtuig applaudisseert wanneer we na een prachtige landing op de grond staan. Dat is ouderwets leuk. Het laatste kwartier regende het flink. Ze geven twee onbestendige dagen af met de nodige regen maar wat ’s nachts al valt hoeft morgen niet meer uit de lucht te vallen. Althans, dat is mijn redenering.

De huurauto staat al klaar. Het is exact 15 minuten rijden naar de parkeerplaats aan de rand van Valetta welke het dichtst bij het hotel is. In de binnenstad kan je namelijk geen auto parkeren. Het is donker, het regent en je moet hier links rijden, dus Bart is de klos. Hij mag rijden!            

Als twee oude muppets rijden we met onze neuzen bijna tegen de ruit geplakt heel voorzichtig naar onze bestemming. Ze zouden voor toeristen een grote T op de auto moeten plakken, dan zouden de locals misschien wat meer consideratie met de toeristen hebben. De straten lopen met vreemde bochtjes en we rijden een extra rondje omdat we de afslag naar het parkeerterrein missen. Daarmee komen we op exact 17 spannende minuten rijtijd.

Opgelucht stap ik uit de auto. Bart ook maar die jokt stoer dat het best meeviel. Voor straf valt er een plensbui. In 15 minuten lopen we naar ons hotel, helemaal volgens planning.

We worden hartelijk ontvangen door Mike, die vast familie van Telly Savalas is, ooit de acteur uit Kojak. Mike is onze nieuwe vriend. Het is 1:15 uur maar hij regelt bier voor Bart en vertelt over zijn passie voor tuinieren en de pech dat Malta te warm is voor tulpen. Hij is echt leuk.

Nog leuker is onze kamer. Die is werkelijk een plaatje. Vannacht gaat het onweren maar morgenochtend zal het wel droog zijn. We zijn in Malta, het is hier prachtig en we hebben reuze veel zin in de komende dagen. We hebben alleen geen avondeten op. Het is 2:15 uur, niet een handige tijd om ergens een hapje te eten. Bart mompelt dat het bier voldoende was en slaapt binnen een minuut. Ik keer mijn tas om en vind nog een banaan, een mars, twee rijstwafels en een toffee. Ik eet het allemaal op. Ik ben gelukkig.