Never drive faster than your guardian angel can fly (4)

Malta bestaat uit drie bewoonde eilanden waarvan Malta het grootst en meest ontwikkeld is. Gozo is wat rustiger en landelijker en het derde eiland is het kleine Comino waar drie mensen wonen op drie km². We gaan vandaag door naar Gozo. Leuk! Minder leuk is de autorit erheen. Het links rijden valt hier behoorlijk tegen met smalle wegen vol scherpe bochten en vreemde afslagen.

We rijden eerst naar Mdina en Rabat. Die plaatsen liggen op de route en willen we graag bekijken. De kleine parkeerplaats aan de rand van Rabat is vol. Getsie, nu moeten we op zoek naar een parkeerterrein in Rabat zelf. Wat een gekkenhuis. Er zijn bouwvakkers bezig, stukken afgesloten en iedereen moet rondrijden tot er plek is. We besluiten de hulp in te roepen van de man die donaties in de vorm van parkeergeld int. Dat helpt, we krijgen direct een prima plek, hij een fooi en wij mogen net zo lang blijven staan als we maar willen.

Rabat was eerder een voorstad van Mdina maar werd al snel te groot voor die rol. Nu zijn het twee aangrenzende dorpen. Er is een toeristisch treintje dat beide plaatsen aandoet in een rondrit. We kijken elkaar aan, doen we dit? Ja, we doen het. Het vertrek is over vijf minuten. Ik heb nog  brownies en stop net de laatste hap in mijn mond als er wordt omgeroepen dat er een strikt verbod is op eten en drinken in de trein.

Het treintje heeft een mooie route. Een bandje met een blikken stem geeft informatie over de omgeving wat we helaas niet verstaan. Tussen de stukjes tekst klinkt er een opgewekt muziekje waar je al snel helemaal dol van wordt. Hoe zou het zijn om dag in dag uit dat wijsje te horen? Het lijkt de vrouw die het treintje bestuurt niet te deren, soms  neuriet ze vrolijk mee. Ze ziet een kennis die boodschappen heeft gedaan en die mag natuurlijk ook meerijden. Zodra het treintje weer in beweging komt klinkt weer het deuntje. Aan het einde van de rit worden de passagiers bedankt voor hun interesse en is er een oproep  om de chauffeur een tip te geven. Even in de tas graven, ik heb nog een twee-euromunt. ‘Niemand geeft wat, het is dus niet nodig’ zegt Bart. ‘Dat vind ik sneu’ zeg ik, ‘ze draaien dat bandje niet voor niets’. De vrouw is stomverbaasd met de fooi en slaat haar armen om me heen. Ik heb nooit eerder een gids zoiets zien doen. De rest van de dag gaat ze vast helemaal los op het muziekje.

We lopen door een stadspoort het 3000 jaar oude Mdina in. De stadsmuur omsluit het slaperige plaatsje wat op 225 m hoogte ligt en de bijnaam Silent City heeft. Mdina speelde ook een rol in de Graaf van Monte Christo en in Games of Thrones. Al moet ik bij die laatste bekennen dat ik vast een van de weinige Nederlanders ben die nog nooit een aflevering ervan heeft gezien.

Mdina was vroeger de hoofdstad van Malta maar de strategische ligging aan zee van Valetta was ideaal als hoofdstad voor de Ridders van Malta. Mdina werd door veel mensen verlaten en veranderde nagenoeg in een spookstad met de bijnaam de stille stad.

Stil is het hier bepaald niet als we gaan lunchen bij Fontanelle Tea Gardens. Het blijkt een hype te zijn om hier op het dakterras te zitten met een prachtig uitzicht op Valetta in de verte. Er staat een enorme rij van zeker twee uur. Wij vinden een tafeltje beneden ook prima en zitten binnen 30 seconden.Waarom maken mensen elkaar altijd helemaal gek met de sociale druk iets te moeten zien. FOMO, fear of missing out? Ik hoef echt niet met de massa mee te lopen. Ik hobbel liever mijn eigen weg. Vrolijk lopen we terug naar de auto.

Met de veerboot bereiken we Gozo, daarna is het nog een klein half uur rijden. Het rijden gaat beter, het is hier minder druk en er hangt een kompleet andere sfeer. Hier komt men om te duiken, de baaien en de strandjes. We maken nog een prachtige wandeling langs de kust waar je je pad goed moet zoeken. We komen niemand tegen en ik geniet volop.

We eten in een Italiaans restaurant en ontdek een nieuwe cocktail, Velvet di Vanilla. Ik krijg er gratis Limoncello bij. Een vreemde combi maar wel lief.  Ik zie op mijn weerapp dat de beloofde zonnige dagen verdwenen zijn, ze geven enkel bewolking af. Het hindert me niet. Lekker lopen door een fantastische landschap, een hapje en drankje op zijn tijd, het maakt me gelukkig. We bestellen in het hotel nog een drankje en gaan op onze kamer yahtzee spelen. In mijn hoofd zit nog steeds het melodietje van het treintje.