Door het vorige hotel zijn we misschien een pietsje teveel verwend. Het ontbijt hier is niet hetzelfde als bij het vorige hotel maar nog steeds prima in orde. De weerapp geeft de hele dag bewolking af maar wel met een temperatuur van 22° Dat is lekker. Om 8:30 uur komt toch de zon en genieten we hier in oktober van 24°. Dat is nóg lekkerder.
We hebben een mooie wandeltocht uitgezocht langs de kust en vertrekken op tijd. We lopen hier prachtig, het water spat tegen de rotsen op en rolt over piepkleine strandjes naar ons toe. Het is leuk en afwisselend met stukken rots, keien, zand en regelmatig gaan we via een trapje naar boven een stukje over de weg wanneer we niet verder kunnen door het water. We passeren vele zoutpannen en het tempo zit er flink in. Eerder dan verwacht zijn we terug en gaan naar het zwembad op het dakterras van het hotel. De app geeft een zonnetje aan maar wanneer we boven arriveren regent het.
Na een uurtje is het weer droog, helemaal bewolkt maar met een heerlijke temperatuur. Ik kijk niet meer op mijn weerapp, enkel nog naar de lucht. We gaan aan het einde van de middag nóg een stuk lopen. De kustlijn is hier schitterend, je kunt er prachtig snorkelen en duiken en grotten bekijken maar eerlijk gezegd is de rest van het plaatsje niet veel bijzonders. Het ziet er een beetje verwaarloosd uit en er ligt nogal wat rommel op straat. Verder slingeren er nogal wat vuilniszakken. Dat begrijp ik want ik vind het ophaalsysteem van het vuilnis best verwarrend. Je hebt zwarte vuilniszakken die dinsdag en zaterdag worden opgehaald, biologische zakken op maandag, woensdag en vrijdag en een recyclingzak die elke donderdag wordt opgehaald. Dan is een vergissing zo gemaakt. Toch had ik bij de pretentieuze omschrijving van een rustig dorp met een authentieke sfeer iets anders in gedachten.
We lopen verder richting een grote kegelvormige heuvel. Er staat een Christusbeeld van 12 meter op. Het verhaal gaat dat er ooit zwarte rook uit de heuvel kwam omdat er een vulkaan onder zit maar daar is nooit bewijs voor gevonden. Daarnaast is er het verhaal dat God de inwoners van Gozo strafte door ze drie dagen in het duister te laten zitten. Na die drie dagen kwam er een lichtstraal uit de heuvel. De bevolking plaatste als reactie een Christusbeeld op de heuvel. Ik vind het verhaal niet heel compleet en nogal wat vragen oproepen maar hier vinden ze het precies goed.
We lopen terug naar de kust en na een terrasbezoek besluiten we direct door te gaan naar het Italiaanse restaurant van gisteren. Dat was lekker en gezellig en vandaag is dat weer net zo. We zijn bijna stamgasten.
Morgen gaan we naar Victoria, de hoofdstad van Gozo. Die wordt door de lokale bevolking Rabat genoemd. Dat vind ik nogal verwarrend want nu heeft het kleine Malta twéé plaatsen die Rabat heten. En er is natuurlijk ook nog een Rabat in Marokko. Ik hoop dat Rabat in Gozo mij gaat verrassen. Tot nu toe is Gozo zozo.
jannekeschrijft.com 