Kom maar op met die wind en regen. (2)

Weer vroeg opstaan! We moeten uiterlijk om 7:50 uur klaarstaan bij het beeld van Arnaldo Gama op een kwartier loopafstand van het hotel.   Om zeven uur gaan ze allerlei heerlijkheden voor het ontbijt klaarzetten maar wij moeten door en kunnen nog net wat naar binnen werken. Morgen gaan we absoluut heel lang hier zitten.

Het giet van de regen en er staat een harde wind. Onze ooit peperdure regenjassen hebben hun geld dik opgeleverd maar zijn helemaal op en laten water door. We lossen het op door er een wegwerpponcho overheen te doen en zo stormen wij als de flying dutchmen door de straten van Porto. Het weer is echt slecht, zelfs het beeld van Arnaldo, een beroemde Portugese schrijver, kijkt moedeloos.

We gaan met een groep van acht mensen tien uur op stap onder leiding van een gids met een hopeloos moeilijke naam,  maar die wij Jee or Jean mogen noemen. Het is een leuke groep, drie personen uit Californië, twee uit Shanghai, een uit India en wij twee Nederlandse onderdanen. We hebben een uitgebreid programma dus stappen we snel in en gaan op weg naar de Arouca Bridge, een van ’s werelds langste voetgangershangbruggen ter wereld, op een uur rijden hiervandaan.

Via Arouca, waar iedereen nog naar het openbare toilet kan arriveren we na heel wat haarspeldbochten bij de hangbrug die 516 meter lang is  en 175 meter boven de de rivier de Paiva hangt. Het is er uitgestorven. De brug is afgesloten vanwege de slechte weersomstandigheden. De twee medewerkers waren vergeten onze gids hierover te informeren en vinden onze teleurstelling vervelend. De gids doet zijn uiterste best voor ons en we worden in een klein gebouwtje gezet waar we gespannen afwachten. Ze gaan weer de camerabeelden bekijken en meetinstrumenten inzetten om te zien hoeveel de brug beweegt. Het ziet er niet best uit. 

We mogen meelopen naar de brug om daar foto’s te maken. Uiteindelijk krijgen we toch toestemming een kwart van de brug te lopen om vervolgens om te keren en terug te lopen. De wind maakt hier een enorm kabaal en we moeten echt oppassen niet uit te glijden of omver geblazen te worden. Niet iedereen gaat de brug op maar ik vind het een geweldige ervaring. Hulde aan het weer voor de extra dimensie!

Hierna is er de keuze of je de Trail Areinha-Vau gaat lopen. Het is een wandelpad van ruim vijf kilometer over houten zigzagtrappen aan de linkerkant van de oever. Iedereen gaat hem lopen! Er zijn talloze watervallen en geweldige panoramische uitzichten. Er is dankzij het slechte weer vandaag niemand anders in het natuurreservaat en we genieten van de tocht. Niet ver van het eindpunt is er nog een kleinere voetgangersbrug en natuurlijk pakken we die mee.

We lunchen in Praia de Espiunca in een eenvoudige eetgelegenheid waar alleen locals komen. De inrichting is sober en het eten helaas ook maar de groene wijn, dat is heel jonge wijn, smaakt prima. We rijden door naar Costa Nova, een leuk vissersdorpje dat bekend is door zijn houten huizen met strepen. Ze worden palheiros genoemd. Het verhaal, gaat dat de huizen vroeger werden gebruikt om de uitrusting van de vissers in op te bergen en de kleuren hielpen ze hun huis terug te vinden vanuit zee. We lopen een stukje langs de zee en het is warempel gestopt met regenen. Toch komen we ook hier niemand tegen.

Door naar Aveiro, onze laatste bestemming deze dag. Aveiro noemen ze hier het ‘Portugese Venetië’. Het is een leuk stadje en we hebben anderhalfuur om het te bekijken maar eigenlijk is iedereen moe. Bart loopt en ik sjok door het oude centrum en al snel zien we een café waar we neerploffen. We kijken elkaar zielsgelukkig aan, Bart respectievelijk vanachter zijn lokale biertje en ik warme chocomelk. Moeizaam loop ik terug naar de bus. Na het laatse autoritje van vandaag stappen we om 19:00 uur allemaal bekaf uit de bus maar zijn het unaniem eens dat het een geweldige dag was.

Het is ook geweldig om in het hotel neer te ploffen op het bed. Ik geniet er altijd van om het bed mooi opgemaakt te zien en mijn pyjama fraai opgevouwen op het bed te zien liggen. Krijgen ze daar les in? Soms zijn  het ware kunstwerken. Er staat een klein flesje port klaar op de kamer met een plaatselijke lekkernij. Bart haalt nog wat te eten bij de grutter naast het hotel, we zijn te moe om uit eten te gaan en hebben vanmiddag al warm gegeten. We liggen intens tevreden, weggezonken in heel veel kussens, op bed en proberen onze aandacht te houden bij een heel flauwe kerstfilm. Het lukt niet, we zetten hem uit. Het is mooi geweest voor vandaag. Ik kijk nog even op de weerapp, weg zijn de buien! Na regen komt altijd weer zonneschijn.