Manlief Bart en ik mochten al veel prachtige reizen samen maken. We kunnen waarlijk goed samen reizen! Ontelbare voetstappen lieten we achter op veel bergen in Europa. We liepen als heuse pelgrims naar Rome en ook naar Santiago de Compostella. Het liefst op stap met de grote rugzak en ons kleine tentje zodat we de vrijheid hadden iedere dag de mooiste routes te kiezen en het aantal loopuren. Wat in de praktijk betekende dat we bijna dagelijks langer doorliepen dan de planning was . Maar als de benen lekker gaan, stap je gewoon door. Wild kamperen op waanzinnig mooie plekken onder de sterrenhemel. Door pelgrimeren (of lange afstandstochten) leer je jezelf goed kennen. Onbewust stel je jezelf vragen, en heus, de antwoorden komen naar je toe. Het maakt je bescheiden, je ervaart absolute nietigheid en het is ook nog een uitstekende remedie tegen vooroordelen :-). Je kijkt anders tegen dingen aan. Wanneer je eenmaal besmet bent met het loopmicrobe raak je dat nooit meer kwijt.
Kiezen wat de mooiste reis was is schier onmogelijk. De Gr20 op Corsica (de zwaarste lange afstand bergtocht van Europa) was echt fantastisch. Maar ook Noorwegen, Slovenië, Griekenland, Picos Gebergte of de Odesa, Andalusië, Franse Alpen, Italiaanse Alpen, Ardèche, Jura, Pyreneeën etc. waren fantastisch. We ontmoetten zo veel geweldige mensen. Zoveel dierbare herinneringen die we vaak nu al maar ook later steeds weer kunnen oproepen en koesteren. De aankomst is niet belangrijk. De reis zelf is het doel.
De honger is nog niet gestild. Ik hoop dat er nog veel mooie avonturen op ons te wachten. Gaat dat lukken zijn we bevoorrechte mensen.
Graag nemen we jullie mee op onze reizen. Symbolisch in onze rugzak. Hoeven jullie niet te lopen maar delen zo wel een beetje onze avonturen. Omdat de wereld vaak zoveel mooier is dan we ooit kunnen dromen.
jannekeschrijft.com 