Opgewekt gaan we ontbijten. Een nieuwe dag ligt voor ons, yess! Vandaag een ontbijtbuffet en het ziet er eerlijk gezegd een beetje triest uit. Maar geef me een croissant, chocoladebroodje, yoghurtje en een kop thee en ik ben een tevreden mens. Dat geldt duidelijk niet voor iedereen. Ik vermaak me kostelijk met het bekijken van een stoïcijnse engelse gast die er duidelijke ideeën op na houdt. ‘Excuse me, I want a decent cup of coffee.’ Nieuwe koffie arriveert. ‘I want a normal cup to drink from, I would never drink from this at home! And my room is too noisy!’ De receptionste, een look-a-like van Angela Merkel bijt de gast toe dat het gebouw uit 1813 stamt en hij zijn verwachting moet bijstellen en dat de koffie is wat het is. Op dat moment valt haar vlammende blik op ons en wij stappen maar eens op.
Vandaag een mooie looptocht waarbij we ook Old Sarum bezoeken. Dit zijn de restanten van wat ooit een bloeiende stad met kasteel en kathedraal was, het oude Salisbury. Oud Salisbury was gebouwd voor Hendrik I die dikke maatjes was met de kerk. Maar zoals zo vaak ontstond er onenigheid en de kerk besloot een nieuwe kathedraal drie km verder te bouwen. De bevolking vertrok gaandeweg ook van de winderige heuvel naar de plek van de nieuwe kathedraal en Old Sarum werd een spookstad. Het verhaal gaat dat de ogen van vervlogen bewoners je volgen en verdraaid, ik voel dat er naar me gekeken wordt. Een kraai loert gemeen naar me. Dat kan ik ook, ik staar terug en hij draait zich gepikeerd om en stapt weg. Te beledigd om te vliegen.
Na de looptocht ploffen we op een terras. Tijd voor een beloning in de vorm van een drankje. Het valt me op dat veel engelsen heus proberen te vieren dat hun koningin 70 jaar regeert maar dat het er gewoonweg niet inzit. Een hoedje op je hoofd verandert je niet in een vrolijke feestganger.
We bezoeken de kathedraal van Salisbury, drinken daar koffie en hebben een babbeltje met een oude parochiepriester. Althans, ik denk dat dat zijn functie is. Mijn kennis van de anglicaanse kerk is niet overweldigend. Ik heb net gelezen dat er hier om de torenspits soms een paar gigantisch grote witte vogels vliegen om de dood aan te kondigen van een geestelijke die bij het gebouw hoort. Ik kijk bij vertrek goed naar de torenspits en ben opgelucht een lege strakblauwe lucht te zien.
Waar te dineren vanavond? Gisteren was ik de britse diners hier opeens een beetje beu en het leek me leuk om eens buiten onze comfortzone uit eten te gaan. Dus aten we gisteren Japans en vanavond Thais. Twee dagen heerlijk gegeten!
jannekeschrijft.com 