Rozen, planten en een groene auto

Vandaag schuiven we een stukje noordwestelijk op. We zijn amper onderweg als we plotsklaps heel veel zin in koffie hebben. Snel de auto parkeren en op naar de cafeïne. Helaas wil de slagboom van het parkeerterrein niet meewerken. Hij spuugt giftig onze bankpasjes uit, drie stuks. De opzichter toetert door de luidspreker dat we moeten doorrijden. De vijf euro parkeerkosten hoeven we niet te betalen. Als we maar doorrijden. Prima toch!

We toeren in iets meer dan een uur naar Gerberoy, onze bestemming. We gaan hierheen omdat het plaatsje op een van mijn vele lijstjes staat. Ditmaal een lijst van vermoedelijk leuke plaatsjes in Frankrijk. Wanneer we arriveren zie ik een bordje dat het tot Les Plus Beau Villages en France behoort. Geen idee wie die lijst maakt maar we zitten voor Gerberoy op één lijn. Wat een leuk plaatsje!                                                                                                    

In de Honderdjarige oorlog lag het precies in de frontlijn tussen Engeland en Frankrijk en moet het leven op deze plek spannend zijn geweest. Nu is het hier vooral ontspannend, je komt er compleet tot rust. Vrijwel ieder huisje heeft diverse rozen staan, in de tuintjes en tegen de muren. Het ene onderkomen is nog pitoresker dan de andere. Er wonen 92 mensen. Bofkonten zijn het. We struinen alle straatjes af, lopen om de stadsmuur en ploffen in het zonnetje op een terrasje neer. Het leven is hier mooi.

Gerberoy ligt hoog en je moet de auto buiten het stadje laten staan. Het parkeerterrein, wat een groot grasveld is, ligt wel lager dan het plaatsje maar toch nog vrij hoog. Bart is aan de beurt om te rijden. Hij keert de auto en we rijden naar beneden, de hele lange helling af. Gas geven is niet nodig. Remmen wel. Beneden is een kruising. Stoppen, kijken en gas geven. De auto beweegt niet meer. We kijken elkaar onthutst aan om het dan uit te gieren. De auto staat nog in zijn vrij en zo zijn we beneden gekomen. Groener kan niet.

Wat is deze omgeving prachtig, eigenlijk nog mooier dan de omgeving van Saint-Leu-d’Esserent en Chantilly. We lopen door bossen en zijn zo geinspireerd door de bloemenpracht van vanmorgen dat we urenlang zoet zijn met het zoeken en herkennen van bloeiende planten in het bos. Samen komen we een aardig eind maar we moeten, eerlijk is eerlijk, nogal wat opzoeken. Dat voelt niet slim maar de opzoek-app voor bloemen en planten weet ze ook niet allemaal en dat troost ons. Het is ook best lastig. Misschien kunnen we de seksuele voorlichting in de kleuterklas overslaan en ze bloemetjes, planten, bomen en vogels leren. 

Wij kwamen na diep nadenken op de boshyacint, amandelwolfsmelk, kruipend zenegroen, brem, hangende zegge, varens, vlinderstruik, kruipende boterbloem, hondsdraf en gele anemoon maar stonden behoorlijk met onze mond vol tanden bij namen van de app als: lievevrouwebedstro, blauwe onschuld, juffertje-in-het-groen, salomonszegel, knoopkruid en de kleine ratelaar. Het kon ons plezier niet drukken.

Morgen is deze korte vakantie alweer voorbij. Jammer, maar de koffers berg ik niet op. Want over een week of twee vliegen we naar Ijsland. Staat ook op mijn lijstje!