Puglia, stiamo arrivando! (1)

Donderdag 27 juli 2023

Er staat al dagen een hele vakantieboedel in onze huiskamer. Het begon met het vast klaarzetten van de tent met luchtbed, slaapzak en twee campingstoelen. Daarna groeide de stapel zienderogen snel met kleding, boeken, spelletjes, wandelstokken, hapjes, etc. Hoogste tijd dus om te vertrekken!

Het regent wanneer we de spullen in onze auto leggen. Snel wegwezen, voorwaarts naar Heidelberg. Dat is onze eerste bestemming op weg naar de hak van Italië, Puglia.

We raken de regen vandaag niet kwijt. De regen zelf weet in Heidelberg niet wat hij wil. Bijna weg zijn, miezeren of pittig doorspetteren. Ons maakt het niet uit, we genieten deze middag en avond van dit charmante stadje (160.000 inwoners) met een prachtige historische Altstadt en waar het Schloss Heidelberg boven uittorent.

Ik heb Heidelberg gekozen om te overnachten omdat wij ooit een Helmut uit Heidelberg ontmoet hebben toen wij de GR5 (een wandelroute van de Pieterberg in Limburg naar Nice in Frankrijk) liepen. Ach, onze Helmut, ein Polizist aus Heidelberg. Ooit liep hij lange wandeltochten met zijn vrouw tot haar gezondheid dat niet meer toeliet. Voor zijn verjaardag kreeg hij van zijn vrouw een paar dagen lopen van een stukje van de GR5 cadeau. Het alleen lopen viel Helmut nogal tegen. Bij een overnachting hoog op een berg koos hij óns uit en sprong ’s ochtends plotsklaps uit de struiken tevoorschijn en vroeg of hij met ons kon meelopen. Als er nu één ding is wat lopers niet willen is samen lopen. Maar ach, hij stond ons zo hoopvol aan te kijken, ondertussen mij wel wijzend op de niet gesloten voorsluiting van mijn rugzak en Bart wijzend op een effectievere manier van loopstokken gebruiken, dat we het hart niet hadden te weigeren. Er volgde een interessante loopdag met Helmut welke we afsloten met een dineetje in Belfort. Hierna liepen wij door en Helmut keerde huiswaarts.

Ziehier de reden voor de keuze van Heidelberg. Helmut hebben we overigens niet gezien. Wat we wél zagen waren sfeervolle straatjes met veel gekleurde vakwerkhuizen, leuke eettentjes en aparte winkeltjes. We liepen via de prachtige brug van roze zandsteen over de Neckar rivier naar de Philosofenweg. Dat is een pad van twee kilometer welke filosofen liepen om al turend naar de prachtige aanblik van de stad de nodige inspiratie te krijgen. Ik denk dat het vooral zo goed belopen werd omdat het vroeger hier verplicht was eerst filosofie te studeren vóór je de studie van je keuze mocht doen. Voor de brug staat een bronzen aap. Volgens de legende moet je het pootje van de aap aanraken voor je de brug oversteekt. Dat levert je financiële voorspoed op. Ik zie een aantal chinese gezinnen dit doen en laat de aap voor wat het is. Bart wrijft wel over zijn pootje en ach, zíjn financiële voorspoed is ook míjn gewin dus ik laat me graag verrassen.

We lopen uren rond, passeren prachtige kerken en zittend onder een luifel op een terras aan een plein horen we flarden stemmige muziek uit een ervan komen.

Ik realiseer me dat we vooral heel veel niet gezien of gedaan hebben hier maar wie weet komen we nog eens terug. Dan blijven we zeker een extra dag.

Morgenochtend rijden we door naar Verona. Een lange rit maar ik kijk uit naar Verona én naar de zon!