Glinsterend water in een fraaie baai (2)

Ik heb warempel een paar uur geslapen. Het deinende schip was daar vast debet aan. Goed zo. Om half acht wordt het anker gelicht en varen we naar de Kissebuki Baai. Het is daar over een paar weken waarschijnlijk enorm druk maar nu is het nog helemaal verlaten. De baai heeft prachtige inhammen en er is een (kiezel)strand. Over land kan je er ook komen, de wegen zijn zelfs onlangs vanwege het bezoek van de gouverneur helemaal opgeknapt. Wij arriveren er per schip maar het laatste stukje zal je óf moeten zwemmen óf met een roeiboot worden gebracht.

Maar eerst vouwt de kapitein de kaart open we bespreken serieus het plan van vandaag. Twee dagen eerder heeft het hier flink geregend waarna er twee dagen wind uit het noorden volgt en dat is blijkbaar niet fijn met zeilen. Ik knik braaf en hum mee op de juiste momenten maar héé, de zon schijnt, het is hier prachtig én het maakt me weinig uit waar de wind vandaan komt.

We leren de kapitein beetje bij beetje beter kennen. Hij was eerder loco burgemeester van Bodrum, heeft niks met Erdogan en studeerde zeven jaar in Rotterdam. Met een klein lachje om zijn mond waarschuwt hij ons dat hij veel verstaat van wat wij zeggen. Oei, oppassen dus!

Het is moederdag en het is de eerste keer dat ik die dag niet thuis ben. Het ontbijt is er niet minder om! Veel vers fruit, turkse yoghurt,  broodjes en een variatie van kaassoorten en vleeswaren. De bemanning loert of het ons onverhoopt nog aan iets ontbreekt.

De vrouwen uit de groep leer ik ook beetje bij beetje kennen. Het zijn stuk voor stuk intrigerende vrouwen, sterk en intelligent en ik ga daar de komende dagen vast interessante verhalen uit lospeuteren.

We hebben Mariët die vaak verstopt zit. Soms boven water met een sigaret, soms onder water omdat ze aan duiken doet. Stoere vrouw. Annet is een no nonsense type en fervent zwemster en zwemt nog vóór het ontbijt haar rondjes. Zij woonde jarenlang in Frankrijk. Irene is de echte dame van de groep, hart op de tong en wil enthousiast een gesprek aangaan maar stuit op de leeggelopen batterij van haar gehoorapparaat. Liesbeth, bibliothecaris en een elegante vrouw. Iemand die van boeken houdt mag ik direct! Françoise en Chrisje zijn zussen en genetisch rijkelijk bedeeld met humor. Françoise was croupier in een casino.

Het schip dobbert in de baai en het water glinstert, schittert en lonkt. Ik heb een hekel aan vrouwen die eindeloos lang doen over ‘doorkomen’. Zeker als ze er van die overdreven gilletjes bij slaken en met hun handen heel voorzichtig water spetteren over hun armen en benen.

Twee vrouwen laten zich naar land overvaren, Mariët en Annet plonzen al rond en ik laat me in het water vallen omdat ik niet in mijn eerder beschreven categorie wil vallen. Oef, koud maar na een paar slagen zwemmen is het prima te doen.

Bart dobbert rond. Enkel zijn opbollende groene zwembroek en oranje pijpje van zijn snorkel zijn zichtbaar. Ik zwem naar het kiezelstrand en kom met mijn befaamde krabbengang het kiezelstrand op. Het leven is goed.

Later loop ik met Bart en Liesbeth langs de baai, af en toe lopen we een stukje landinwaarts en bekijken de ruïnes van een nederzetting, drie kerken en een gebouw om water op te slaan. Van een brand hier in 2023 kan ik niets meer zien.

Er volgt nog een heerlijk diner en de meegebrachte spellen moeten nog even wachten. We hebben leuke gesprekken en de avond vliegt om.

Dat geeft niet want morgen wacht een nieuwe dag aan boord. Dan is Annet jarig, dat gaan we zeker vieren.