Finalemente Rome (1)

Een fiks aantal jaren terug studeerde zoon nummer 1 af in archeologie en later nog in geschiedenis.

(Ik nummer mijn zonen vaak op volgorde van geboorte zodat men weet over wie ik het heb, dat vinden veel mensen prettig. Ze kregen heus mooie namen).

Vlak vóór hij zijn scriptie zou gaan verdedigden over Rome in de oudheid bedacht ik me dat hij nooit Rome had gezien en bood aan erheen te gaan.

‘Met alle respect ma, Rome is een romantische stad en die zie je voor het eerst met je vriendin.’

Vijftien jaar later is hij met vriendin overal geweest maar níet in Rome. Zij was er namelijk al geweest.

Ik wil met mijn jongens één op één tijd gaan doorbrengen en mooie herinneringen maken en vraag zoon nummer 1 wederom mee naar Rome.

‘Heel graag mam!’

Twee weken later is het zover. Een geweldig appartement geboekt en met slechts een piepklein koffertje als handbagage, zelfs nog kleiner dan die van zoonlief, gaan we op stap. Benieuwd wat ik ditmaal vergeten ben.

Het is nog donker als we van huis vertrekken maar om 11 uur zitten we op een terrasje, dertig meter van ons appartement in de wijk Trastevere,  in Rome. Dat voelt raar want jaren eerder liep ik met echtgenoot Bart over alle bergen die we onderweg maar tegen kwamen naar Rome. Een maandenlange tocht van lopen, in totaal meer dan 4000 km. Nu ben ik er in slechts enkele uren. Zoon als alumni en ik met een broodje in alluminiumfolie.

We slenteren een paar uur door Rome, de hoofdstad van het Romeinse Rijk dat ten onderging omdat het te groot werd om nog te besturen.

Het is is hier zo mooi, heerlijk warm en je loopt door één groot museum. We kijken elkaar aan, we zijn echt in Rome! We zien de architectuur van de Romeinen die veel gevarieerder was dan die van de Grieken. De Romeinen bouwden met bogen, binnenruimtes, gewelven en koepels. We speuren naar de verschillende type zuilen. De saaiere Dorische zonder voetstuk met slechts drie verticale streepjes, de Ionische met voetstuk en krullende kapitelen. (Kapitelen zijn de bovenstukjes van de zuil). En dan nog de Korintische zuil op een voetstuk en weelderig versierd met aconthusbladeren. Als je het weet kan je ze niet meer niet zien.

Bij de Trinità dei Monti, een kerk boven aan de Spaanse Trappen, krioelen de duiven op de grond. Ik zag eerder een bruidspaar tussen de duiven plaatsnemen waarna de fotograaf de duiven liet schrikken en ze wegvlogen en hij zijn camera liet klikken. Dan krijg je geweldige foto’s. Ik neem ook plaats tussen de duiven maar zoonliefs pogingen om de duiven te laten schrikken levert hem van de meeste duiven slechts een meewarig blik op. Eén duif fladdert wat tot ca. dertg centimeter hoogte. Dat schiet niet op. De mensen op het plein genieten van het schouwspel. Ik demonstreer hoe je de duiven wél laat opstijgen maar tegen de tijd dat de camera gepakt is zijn de duiven foetsie. Geen foto maar wel een mooie herinnering.

Even een uurtje rusten in ons appartement en dan volgt een avond met een culinaire tour in de wijk Trastevere met maar liefst tien voedselproeverijen in ruime porties en zes glazen alcoholische drank die ons allemaal goed smaken. We worden meegenomen naar cafés en eettentjes welke we zelf niet gevonden hadden. We krijgen de volgende tips om zelf zulke parels te vinden:

Ga niet eten in een restaurant  dat om 17:30 uur opengaat.                        Als de menukaart enkel in het engels staat, wegwezen!                            Bij een goed restaurant staat vaak een rij voor de deur.

We beloven erop te letten.

We zitten propvol en omdat bij zoonlief de gemiste uren slaap in combinatie met alle drankjes én restanten drank die mij teveel waren ervoor zorgen dat stoepranden lastige struikelobjecten zijn, besluiten we naar ons appartement terug te keren. We sjokken bekaf terug. We passeren nog een local die een optreden geeft op een gezellig plein en zo te zien en horen óók een culinaire tocht had geboekt. Ach, iedereen geniet en is blij. We eten nog een ijsje en krijgen hier de tip mee dat echt vers handgemaakt ijs geen felle kleuren heeft en snel smelt. Felle kleurtjes en langzaam smeltend ijs bevatten allemaal rommel en dat willen we niet. De adviezen vliegen ons om de oren.

We ploffen bekaf neer in ons appartement. Het was een geweldige dag en we kijken uit naar morgen. Mijn advies: eerst een paar uurtjes slapen!