Oma’s recepten zijn simpelweg de besten (17)

Het luchtbed houdt zich kranig. Bart gaat om zes uur ’s morgens naar de toilet, verliest met opstaan zijn evenwicht en tuimelt achterover met een plof op het luchtbed waardoor ik nogal abrupt word gewekt. Het luchtbed geeft geen krimp. Nog even liggen en dan eruit. We hebben een missie.

Na het ontbijt stappen we resoluut naar de bakker om op de laatste dag dat we in Saint-Michel-Chef-Chef zijn Madeleines te kopen. Dit is onze derde poging en nee is geen optie!

Zeven minuten later staan we buiten met een doos met acht Madeleines in de vorm van een Sint Jacobsschelp. We hebben ze!

We maken nog een mooie wandeling door een paar kleine dorpjes in de buurt en willen via de kust terug naar de camping. Bart loopt met de doos Madeleines voorop om de weg over te steken naar de boulevard, struikelt over een hobbel in de weg en tuimelt voorover. De Madeleines vliegen met doos en al over de weg, landen keurig en schuiven nog een stukje door. Bart springt razendsnel op, grist de Madeleines van de straat en sommeert de auto’s te stoppen.

Trots laat Bart de doos zien, niets aan de hand! Alle Madeleines zijn nog oké. Dat is fijn naar ik wil hem van schrik een lel geven. Dit is vandaag al zijn tweede rare valpartij. Uiteindelijk bereiken we heelhuids de tent om eindelijk onze tanden in de zwaar bevochten lekkernij te zetten.

De Madeleines zijn gemaakt volgens een heel oud recept uit 1750 van de oma van Madeleine. Madeleine was in dienst als kamermeisje bij de hertog van Lotharingen, Stanislaus Leszczynski. Stanilaus was eigenlijk koning van Polen maar door zijn onderdanen weggejaagd uit eigen land. Gelukkig voor hem was zijn dochter met Lodewijk XV getrouwd en gaf zijn schoonzoon hem de titel graaf plus het kasteel van Lotharingen. Daar hield de fonkelnieuwe graaf zich bezig met lekker eten en stond bekend om zijn heerlijke dineetjes klaargemaakt door de beste koks. Op een dag kreeg de kok in de keuken enorme ruzie over het dessert voor de gasten en vertrok nijdig van het kasteel. Mét het toetje. Net nu er gasten waren! Paniek, waar haalden ze zo snel een ander toetje vandaan? Madeleine stapte kordaat naar voren en maakte rap de cakejes naar het recept van haar oma. Een simpel recept maar heel lekker. De graaf smikkelde ervan en noemde het cakeje naar Madeleine. Hij gaf het recept door aan zijn dochter in Versailles die er daar ook succes mee had en zo waaieren de cakejes uit en werden een eclatant succes. Oma zou vast niet verbaasd zijn geweest.

De verse cakejes zijn niet te vergelijken met hun droge familieleden in de zakken in de supermarkt. Maar eigenlijk smul ik nog meer van het verhaal achter het cakeje dan het cakeje zelf. Maar lekker zijn ze wel!

We lopen wéér naar het dorpje, halen voor de allerlaatste keer hier boodschappen en met een lekkere fles wijn binnen handbereik wijn kokkerellen we gezellig onze avondmaaltijd. Als dessert nemen we nog maar een Madeleine.

Morgen rijden we naar andere stek.