Thuis is waar je gelukkig naar binnen gaat (22)

We zijn vroeg wakker en sjokken met onze toiletrol over de camping. Met wat hoekjes afsnijden ben je daar in negenhonderd stappen. Het is nog droog, mijn optimisme wordt beloond.

Een grote mot houd me gezelschap en fladdert: ‘Wat mot je hier? Gepikeerd verlaat ik de ruimte om de tent af te gaan breken.  

We hebben twee ontbijtjes bij de receptie gereserveerd waardoor alles zo de auto in kan. Thuis maken we het wel schoon voor we de boel opbergen voor de volgende keer.

De camping ligt schitterend maar om er te komen of weg te gaan moet je wel een paar nare scherpe bochten nemen. Hoe mensen dat met een caravan of grote camper doen is me een raadsel. Het voelt als een overwinning dat ik de draaien in één keer haal en niet hoef te steken.

We hoeven maar vier uurtjes te rijden, doen wat inkopen onderweg en tuffen gezellig door terwijl de muziek van Creedence Clearwater Revival door de auto schalt. Grappig dat ‘mijn’ band uit mijn jeugd nu weer helemaal omarmd wordt door jongeren na de optredens van de tribune band The Fortune Sons in het tv programma Battle of the Bands waarmee ze een optreden in de Ziggo Dime wonnen.

Het is druk op de weg, vooral het laatste stuk in Nederland. De wegen zijn in Nederland echt goed, het is alleen jammer dat je er niet op kan doorrijden.

Thuiskomen is fijn. Misschien is het mooie van reizen juist dat je weet dat je vol ervaringen en opgedane kennis weer terugkeert. Wat hebben we thuis de ruimte en wat een hoop spullen en een heerlijk bed met een dikke matras die je niet hoeft op te pompen. We zijn in onze nopjes en zo hoort het ook.

Waar ik van baal is dat de realiteit weer wacht, De agenda ligt al open, vol met afspraken en verplichtingen. Ik doe nog mee aan verschillende onderzoeken, moet meters maken met mijn boek,op de katten passen van zoon nummer een en niet vergeten wat vaker mijn lijf rust te geven. Gelukkig gaan we binnenkort wéér op vakantie. Nu even knallen en dan door naar Madeira. Kan ik daarna weer thuiskomen!