Een slang in het zwembad (11) 

Er ontstaat automatisch een bepaald ritme in de dagen hier. Laat in de avond spelen we knus spelletjes als Keer op Keer, Sixto, Clever tot de 3^e macht, Dizzle, Yahtzee en 111 Ants. Wanneer de avond heel koud is zetten we ons elektrische kacheltje aan. Twee uurtjes per dag schrijf ik en bij het ontbijt maken we een plan van de dag, waar we overigens net zo makkelijk weer vanaf wijken. Verder spelen Bart en ik iedere ochtend én iedere avond tafeltennis. We zijn bloedfanatiek maar wel op een leuke manier want er moet wel gelachen worden. Tot nu toe heeft Bart nog niet van me kunnen winnen en dat wil ik liefst de hele vakantie zo houden. Er staan twee tafels achter elkaar waarvan een tafel praktisch de hele dag in gebruik genomen is door twee broers, ik schat ze zo’n 15 en 12 jaar. Ze hebben een reuze tijd en de ouders wanen zich vast zonder kroost op vakantie.  

Vroeg in de middag ligt het zwembad er verlaten bij wat een goede reden is om lekker te gaan zwemmen. Het water is ijskoud maar we spartelen samen wat rond en als Bart het voor gezien houdt zwem ik keurig een aantal baantjes. Er komt een Fransman aan die bungelend met zijn voeten in het water twijfelt over het te water gaan. ‘C’est très très très froid’! Opeens springt hij op en wijst naar iets bij me in de hoek en roept dat ik moet komen. Ik snap er niets van maar doe wat hij zegt. ‘Un serpent, a snake, alors regarde!’ Uit het water loop ik met hem mee en verdraaid, er is een slang in het water! Een slang die bij de rivier leeft maar hier is komen buurten. ’Hij is niet héél groot’ zeg ik, ‘niet echt een python of cobra’. ‘Nee, het is een Vipere Aspic (aspisadder) en die kunnen gemeen en pijnlijk bijten en gevaarlijk gif injecteren. Getsie, ik spartelde pal naast dat dier. De kloeke Fransman weet raad, met een schepnet haalt hij het beest uit het water en met een grote zwaai gooit hij het terug bij de rivier. Hij vertrekt direct na zijn heldhaftige actie, de lust om te zwemmen is hem vergaan. Ik blijf nog even, hoe groot is de kans dat er twéé slangen in het zwembad zijn. Maar echt onbevangen zwem ik niet meer en als ik me wild schrik van een blaadje in het water houd ook ik het voor gezien. 

Ik ben mijn spullen aan het verzamelen als er een stel aankomt. Een mooie knul en een heel stoere jonge vrouw met woeste tatoeages op armen, benen en nek en piercings in neus en navel en een behoorlijk pittig kapsel. Ik aarzel even, zal ik vertellen over de slang? Op dat moment springt de stoere dame op en rent aanstellerig gillend om de stoelen heen. Er vloog een wesp om haar hoofd… ‘Wanneer je er zo uitziet verwacht ik wat stoerder gedrag’ mompel ik zachtjes. Laat ik haar de slang maar besparen. Soms ben ik best aardig. 

Tijd voor een mooie wandeling langs de oever van de rivier. Omdat ik overal verhalen in zie maak ik bizarre foto´s van onze schaduwen in het water. Het lijken wel bovennatuurlijke wezens, wie weet waar die ooit nog eens opduiken.

Ha, borreltijd! Bart gaat aan het artisanale bier en ik aan ‘le Tonton’, een heerlijk lokaal likeuraperitiefje gemaakt van zwarte bessen en kastanjes. Daar gaat zeker een fles van mee naar huis. 

Ik kokkerel een campingmaaltje, wat goed smaakt en jazeker, het is weer tijd om de tafeltennistafel op te zoeken. Er is een van de twee tafels vrij en we zijn net begonnen als ik de broers zie aankomen. Ik zie de teleurgestelde blik in hun ogen. ‘Zin in een dubbel’ vraag ik. Ze stralen en we spelen tot het te donker wordt om het balletje nog te kunnen zien. Het was supergezellig. De hele dag was supergezellig. Soms moeten dingen klein zijn om een groot effect te hebben.