A table! (13) 

Het was gisteren alweer de laatste dag in Conques, vandaag zijn we weer ‘en route’.  Precies een week stonden we in de Aveyron maar het voelt veel korter, deze vakantie vliegt voorbij! Gisterochtend werkte ik braaf aan mijn boek, daarna maakten we een prachtige ‘balade’, een wandeling die voerde langs het kleine kapelletje dat hoog boven Conques uittorent. Ik luidde net als een aantal jaren geleden er de bel en schreef wat in het boek. 

Met ons laatste beetje energie speelden we gisterenavond nog twee tafeltenniswedstrijden, Bart heeft gelukkig nog steeds niet van me kunnen winnen. 

Het is weer ochtend, ik ben vroeg wakker. Vannacht lagen er drie mannen in drie tenten vreselijk te snurken. Het maakt het afscheid nemen van deze plek wel een stuk makkelijker. De man tegenover ons is met de kamper maar omdat hij zo snurkt heeft zijn vrouw hem verbannen naar een klein tentje naast de auto. De man naast ons heeft heel gezellig zitten borrelen en dat verklaart wellicht zijn geluidsoverlast. Schuin tegenover ons is een man ’s avonds laat aangekomen en hij snurkt óók al. De uren van de nacht kruipen voorbij. Op het moment dat Bart wil gaan snurken sis ik tegen hem dat hij niet mee mag doen en braaf op zijn zij moet gaan liggen ’Oké, oké, fluistert hij, mij hoor je niet, ik kom er toch niet bovenuit.’ We luisteren samen glimlachend naar de kakofonie van snurkers, ik verwacht niet meer te slapen. Vier uur later word ik wakker en is het licht. Opstaan, douchen, inpakken en on y va! Op naar Airvault, onze nieuwe bestemming. 

Wanneer je informatie vraagt over de middeleeuwse stad Airvault krijg je een hoop informatie die allemaal juist is maar ook verwarrend. 

Zo krijg je achtereenvolgens te horen dat Airvault ligt in het departement Deux Sèvres, in het arrondissement Panthenay, in de regio Nouvelle Aquitaine, in het hart van de Thouet vallei en in het gebied van Poitou. Allemaal waar maar ik krijg er niet direct een beeld bij. 

Ik laat me maar verrassen door het stadje. We moeten vandaag vijf uur en vierendertig minuten rijden en om half tien zijn we al onderweg. Na een half uur komen we door een dorpje waar een leuke markt is én een leuke brocante winkel. Gauw een parkeerplekje zoeken, een reisdag is immers ook een vakantiedag. Bart koopt weer aparte biertjes en ik voor mezelf een leuk setje. Eindelijk! Ben er helemaal blij mee. De temperaturen stijgen flink vandaag en met 33 graden is het behoorlijk warm, zelfs in de auto. 

We arriveren bij camping De Courte Vallée in Airvault. Deze plek is een paar jaar geleden gekocht door een Engels echtpaar en ze zijn het hier prachtig aan het opknappen. Hun kat ligt bij de bar en geeft me direct een reuze haal die nog raak is ook. ‘Oh ja, ik moet u nog waarschuwen, van warm weer wordt de kat altijd behoorlijk chagrijnig’. ’I just found out!’ zeg ik. De eigenaresse schrikt ervan en vraagt of het erg is. Het doet best zeer maar ik zeg dat het niets voorstelt. Tegen de kat sis ik dat hij gewaarschuwd is, wij zijn duidelijk geen vriendjes meer. Hij kijkt me peinzend aan. Goed zo, denk daar maar eens over na. 

We zetten de tent op (wat is dat toch makkelijk bij deze tent), en rijden in vijf minuutjes weer terug naar het centrum van Airvault. Daar is een dorpsfeest. Er zijn allerlei wijnboeren en kraampjes met vlees, vis, artisanaal bier, wafels, crêpes, oesters, streekgerechten et cetera en er staan heel veel lange tafels met banken. Het hele dorp is uitgelopen. Je dient je eigen glas en bord mee te nemen en je kiest uit de vele kraampjes wat je wilt eten en drinken. De prijzen zijn schappelijk. Uiteindelijk smult Bart van een bord vol gebraden eend, lokale groentes en eenden paté en zit ik heel gezellig te praten met een jonge lokale boer die paté maakt, zijn vriend uit België die voor hem komt werken en zijn ‘copain’, de grote liefde van de patémaker die geiten houdt en uit Bordeaux komt maar voor de liefde hierheen kwam. 

Het is al pikkedonker als we terugrijden maar Bart weet de camping zonder problemen terug te vinden. Het is ons alle twee opgevallen dat er hier meer mensen met een lichamelijke afwijking rondlopen dan in Nederland. Gaan mensen hier in kleine dorpjes minder vaak op zwangerschapscontrole of stoppen we in Nederland mensen met gebreken in een tehuis? Ik zag hier een paar lilliputters (mag je dat eigenlijk nog zeggen?) met ernstige afwijkingen en een man met de ziekte als de Elephant Man (proteus syndroom of neurofibromatose), met enorme bulten en misvormingen in zijn gezicht. 

We trekken een flesje wijn open die we net gescoord hebben. Voor het eerst deze vakantie zitten we tot ’s avonds heel laat buiten zonder dat het koud is. Dat is fijn. Wat ook fijn is dat ik op de terugweg van het toilet een prachtige tafeltennistafel zie staan. 

Ik leg de batjes vast klaar voor morgenochtend. Lekker nog steeds vakantie.